Ελληνικέ λαέ, ο πλανήτης κρατά την ανάσα του, δειξ' του από τί είσαι φτιαγμένος...

Ο τουρίστας τής Ραφήνας έκανε ένα διάλειμμα (επώδυνο, αν κρίνω από τη βαριεστιμάρα με την οποία διάβασε τη δήλωσή του) από το Playstation, τα κοψίδια και τα μπάνια για να μας πει πως αν ψηφίσουμε ΟΧΙ η Τουρκία θα εισβάλει στην Ελλάδα. Βεβαίως, ακόμα κι αν ίσχυε κάτι τέτοιο δεν μας εξήγησε πώς θα το αποφύγουμε με τη μείωση των αμυντικών δαπανών που απαιτεί το τρίτο μνημόνιο. Αλλά τί ψάχνω τώρα; Μήπως ευαρεστήθηκε να διευκρινίσει, ύστερα από έξι χρόνια ένοχης σιωπής, πώς εκτινάχθηκαν το έλλειμμα και το χρέος επί των ημερών του, όταν κυβερνούσε με τον αυτόματο πιλότο και με αυστηρό ωράριο δημοσίου υπαλλήλου; Μήπως, εξάλλου, απάντησε ποτέ ο αρχιερέας τής διαπλοκής για τη δική του ευθύνη για την αύξηση του χρέους και τον εκσυγχρονισμό που ποτέ δεν πραγματοποίησε, εκτός αν θεωρήσουμε τέτοιο την Ελλάδα τής ψεύτικης ευμάρειας;

Μήπως έδωσε ποτέ διευκρινίσεις η οικογένεια Μητσοτάκη, η οποία δεν θα υπήρχε σήμερα στον πολιτικό χάρτη αν αποκαλυπτόταν το σκάνδαλο Siemens στις πλήρεις του διαστάσεις, πώς είναι δυνατό να μισεί τόσο πολύ οτιδήποτε δημόσιο όταν έχει διορίσει σε αυτό το μισό υπαλληλικό του προσωπικό; Κι ο ρεζίλης των Παπανδρέου διοργάνωσε μάζωξη υπέρ τού "ναι" που μέχρι να τη δω νόμιζα πως δεν μπορεί, θα ήταν τρολιά. Δεν είχα, όμως, υπολογίσει στο βάθος τής γελοιότητας του ανδρός του οποίου οι πολιτικές, αν όχι και ποινικές, ευθύνες είναι τεράστιες. Κανένα από όλα αυτά τα πολιτικά ζόμπι δεν μπήκε στον κόπο να απολογηθεί για τις βαριές ευθύνες του για τη χρεοκοπία τής χώρας. Η σαπισμένη μεταπολίτευση στοιχήθηκε κι αυτή πίσω από το "ναι", του οποίου ηγούνται οι πιο φαύλοι των φαύλων και πίσω από οποίο έχει δυστυχώς στοιχηθεί το πιο λούμπεν και τρομοκρατημένο κομμάτι τού πληθυσμού...

Ολοι μας αγωνιούμε για την επόμενη ημέρα, στηνόμαστε στην ουρά τού ATM και φοβόμαστε κούρεμα καταθέσεων. Δεν υπάρχουν, έτσι κι αλλιώς, εύκολες επιλογές την Κυριακή. Οπου γίνομαι, ωστόσο, ο ίδιος ωτακουστής συζητήσεων πολιτών, αντιπαρερχόμενος τη χυδαία τηλεοπτική προπαγάνδα, επιβεβαιώνεται η αίσθησή μου ότι ο λαός αναγνωρίζει στον Αλέξη Τσίπρα και στον Γιάνη Βαρουφάκη ότι ακόμα κι αν αποτύχουν το έχουν παλέψει. Εχουν αγωνιστεί για ένα καλύτερο μέλλον για την ελληνική κοινωνία, δικαιότερο και πιο βιώσιμο, πόσω μάλλον αν συγκριθεί η προσπάθειά τους με αυτή των προκατόχων τους. Οι διάφοροι καλοθελητές μιλούν για διχασμό μόνο και μόνο γιατί το πιθανολογούμενο αποτέλεσμα δεν τους αρέσει. Και οι εκλογές, το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, το "βουνό ή θάλασσα" είναι διχαστικά, αλλά δεν θα απαγορεύσουμε τίποτα από όλα αυτά, ειδικώς αν με μια επικράτηση του ΟΧΙ από τη Δευτέρα το παιχνίδι θα παίζεται με άλλα δεδομένα...

Αφήστε που το δημοψήφισμα έδωσε την ευκαιρία στους πολίτες να το ψάξουν περισσότερο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανεβαίνουν λιγότερα "posts" του τύπου "είμαι στην παραλία και περνάω σούπερ" και περισσότερα πολιτικά μηνύματα, στις κοινωνικές μας συναναστροφές επιτέλους συζητάμε σοβαρά για το αύριο και χαιρόμαστε, όσο κι αν η ευθύνη μάς γεμίζει με άγχος, για το ότι είμαστε εμείς που θα αποφασίσουμε γι' αυτό. Αν δεν υπήρχε και η γκεμπελική τηλεοπτική τρομοκρατία και παραπληροφόρηση, θα σας έγραφα για μια ολοκληρωτική άνθηση της δημοκρατίας στον τόπο που γεννήθηκε... 

Οταν ρωτώ, εξάλλου, εκείνους που εκτιμούν πως θα έπρεπε οι κυβερνώντες να διαπραγματευτούν διαφορετικά, κανένας τους δεν μου δίνει μια απάντηση για το πώς θα μπορούσε να είχε συμβεί αυτό. Οι μετά Χριστόν προφήτες πολλοί, αλλά η κυβέρνηση της Αριστεράς είτε θα συνθηκολογούσε σχεδόν από την αρχή είτε θα έπρεπε να το παλέψει μέχρι τέλους, με δεδομένο ότι είνα η μοναδική με αυτόν τον ιδεολογικό προσανατολισμό σε ολόκληρη την Ευρώπη. Λένε πως φταίει για την απομόνωσή της, αλλά δεν αναρωτιούνται ποιός ήταν ο σοβαρότερος λόγος γι' αυτή, το ότι δηλαδή η Ανγκ. Μέρκελ επιθυμούσε από την πρώτη ημέρα την ανατροπή της. Κι αυτό φάνηκε περίτρανα με τις συμβιβαστικές προτάσεις Τσίπρα τις οποίες απόρριψε μολονότι αποτελούσαν έναν έντιμο συμβιβασμό. Αλίμονο, όμως, αν ο ελληνικός λαός υποκύψει και στην απαίτηση της καγκελαρίου για αλλαγή κυβέρνησης στη χώρα και την εγκατάσταση εκ νέου στο Μέγαρο Μαξίμου και στα υπουργικά έδρανα των ποταμίσιων πασοκονεοδημοκρατών. Αυτο, αλήθεια, θεωρούμε σωτηρία για την πατρίδα μας;...

Αν την Κυριακή ψηφίσουμε ΟΧΙ, και μάλιστα με ευρεία πλειοψηφία, το θετικό σενάριο λέει πως με αυτό στα χέρια ο Αλέξης Τσίπρας θα επιτύχει έναν έντιμο συμβιβασμό, ο οποίος θα περιλαμβάνει αναδιάρθρωση του χρέους (το ΔΝΤ τώρα μιλά και για "κούρεμά" του κατά 30%) και γενναίο αναπτυξιακό πακέτο. Στο κακό σενάριο μη ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης δεν σημαίνει απαραιτήτως έξοδος από την ευρωζώνη, διακοπή τού ELA και "κούρεμα" καταθέσεων. Η Ευρώπη είναι πολύ πιο φοβισμένη από όσο δείχνουν τα ελληνικά βοθροκάναλα ή οι δείκτες των διεθνών αγορών, για τη διατήρηση των οποίων σε ανεκτά επίπεδα έχουν "πέσει" πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ αυτήν την εβδομάδα από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις...

Αν υποθέσουμε, ωστόσο, πως επικρατεί το χειρότερο δυνατό σενάριο και η χώρα εξαναγκαστεί να βγει από το ευρώ (ακόμα και στην περίπτωση που, για παράδειγμα, η απειλή χρήσης βέτο στην Ε.Ε. ή το άνοιγμα των συνόρων για τους μετανάστες δεν πιάσουν), μια τέτοια εξέλιξη όσο αρνητική κι αν είναι ή αν φαίνεται πως είναι δεν αποτελεί το τέλος τής ιστορίας. Προφανώς η κατάσταση θα είναι πολύ δύσκολη τις πρώτες εβδομάδες ή και μήνες αλλά η Ελλάδα διαθέτει τις δυνάμεις ( π.χ., γεωργία, κτηνοτροφία, τουρισμό, γεωπολιτική θέση) για να κρατηθεί στην αρχή όρθια και στη συνέχεια με συνετές κι αναπτυξιακές πολιτικές να αναγεννηθεί χάρη και στη σύμπραξή της με πιο πρόθυμους για βοήθεια εταίρους. Η Ιστορία το έχει αποδείξει, άλλωστε, ότι δεν εξαφανίστηκαν τα χρεοκοπημένα κράτη αλλά τα υπόδουλα...

Αν την Κυριακή ψηφίσουμε "ναι", τότε θα εφαρμοστεί στις πλάτες μας, και μάλιστα με ιδία βούληση, ένα τρίτο μνημόνιο με τα ίδια υφεσιακά μέτρα με τα προηγούμενα, δίχως αναφορά στο χρέος και σε αναπτυξιακό πακέτο. Τί σημαίνει αυτό; Πως, για παράδειγμα, τα capital controls και το κούρεμα καταθέσεων θα διαιωνιστούν αφού δεν θα έχουμε 1800 ευρώ μηνιαίως στην τράπεζα για να βγάζουμε 60 ημερησίως και τα ποσά στους λογαριασμούς μας θα μειωθούν, με τάση εξαφάνισης, αφού με αυτά θα πρέπει να πληρώνουμε τον αυξημένο ΦΠΑ και σε είδη πρώτης ανάγκης, φόρους, χαράτσια, εισφορές και λοιπά κερατιάτικα που περιλαμβάνονται στην πρόταση των θεσμών, η οποία θα μεγενθύνει την ανεργία και θα εμβαθύνει τον εργασιακό μεσαίωνα. Κι αν δεν με πιστεύετε, κάντε ένα "flashback" στο ύψος των εισοδημάτων και των καταθέσεών σας πριν πέντε χρόνια και στο αντίστοιχο σημερινό...

Συμφωνώ πως δεν εφαρμόστηκαν πολλές από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις των μνημονίων. Αν βάλω στην άκρη, ωστόσο, αυτές που έτσι κι αλλιώς δεν ήταν προς όφελος της πλειονότητας των ελλήνων (όπως η περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων), ακόμα κι αυτές που ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως το πλήρες άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, δεν θα είχαν θετικό αντίκτυπο νωρίτερα από τουλάχιστον μια δεκαετία εφαρμογής τους. Οι δανειστές, δηλαδή, απαίτησαν από κάποιον που ήταν διασωληνωμένος στην εντατική να τρέχει πάνω κάτω το διάδρομο ως μέθοδο θεραπείας του. Εβαλαν το κάρο μπροστά από το άλογο με αποτέλεσμα το ζωντανό να ξεψυχήσει...

Αν η ΕΚΤ κλείσει την κάνουλα χρηματοδότησης των τραπεζών, η εγκατάλειψη του ευρώ και η επιστροφή στη δραχμή θα μοιάζει αναπόφευκτη εξέλιξη. Με ένα "ναι" υπό καθεστώς απόλυτης ψυχολογικής βίας θα έχουμε ανταλλάξει μια ενδεχόμενη και, πάντως, προσωρινή δύσκολη κατάσταση με μια αιώνια λιτότητα γιατί απλούστατα δεν μπορούμε ή δεν μας αφήνουν να δούμε πέρα από τη μύτη μας. Κι αυτό δεν θα έχει συνέπειες μόνο στη δική μας ζωή, αλλά και στις επερχόμενες γενιές, ακόμα και στα παιδιά των παιδιών μας. Την Κυριακή ο πλανήτης θα κρατά την ανάσα του περιμένοντας το αποτέλεσμα του ελληνικού δημοψηφίσματος. Οφείλουμε να μην απογοητεύσουμε ούτε τους άλλους λαούς, ούτε τους προγόνους μας που είπαν ΟΧΙ όταν την επόμενη ημερα θα στέλνονταν στον πόλεμο ουτε τους απογόνους μας, οι οποίοι έχουν απαίτηση από εμάς να τους παραδώσουμε ένα δικαιότερο κόσμο, όχι έναν κατεστραμμένο...