Όταν οι εμπρηστές κατηγορούν τον κωδωνοκρούστη για τη φωτιά ο φαρισαϊσμός βάζει τα γιορτινά του...

Η διαπραγμάτευση Βαρουφάκη κινήθηκε στα όρια, αρκετές φόρες μάλιστα τα ξεπέρασε. Αυτή ήταν, ωστόσο, η λαϊκή εντολή τού Ιανουαρίου του 2015, γι' αυτό άλλωστε κι ο πρώην υπουργός Οικονομικών ήταν και παραμένει αγαπητός. Πού είναι, άλλωστε, το μεμπτό στο να διαθέτεις εναλλακτικό σχέδιο στην περίπτωση που όλα πάνε στραβά; Ακόμα, εξάλλου, κι αν ο Γιάνης Βαρουφάκης έβλεπε το Plan Χ ως Plan A, είναι δυνατό κάποιος σοβαρός άνθρωπος να πιστέψει ότι ήθελε να καταλύσει το πολίτευμα ώστε να κατηγορείται σήμερα για εσχάτη προδοσία;...

Αν, πάντως, ορισμένοι αναζητούν μια αναβίωση της "Δίκης των Εξ" υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι, μόνο που δεν βρίσκονται στις τάξεις εκείνων που κυβερνούν ενάμισι χρόνο έχοντας παραλάβει μια πολλαπλώς χρεοκοπημένη χώρα. Αναζητήστε τους ανάμεσα σε εκείνους που εξουσίασαν για 40 χρόνια και σήμερα όχι μόνο δεν απολογούνται στη Δικαιοσύνη και στην Ιστορία για τα εγκλήματά τους, αλλά παριστάνουν και τους τιμητές των πάντων...

Μπορείς να κατηγορήσεις για πολλά τον Γιάνη Βαρουφάκη όσον αφορά τη διαπραγμάτευση που έκανε, το κόστος τής οποίας μόνο μπακάληδες μπορούν να υπολογίζουν σε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, και η οποία δεν έπεισε τους δανειστές. Είχε κι έχει, ωστόσο, δίκιο στις διαπιστώσεις του για την ευρωπαϊκή κρίση και στις λύσεις τις οποίες προτείνει. Για να αντιμετωπιστεί, όμως, ένα πρόβλημα πρέπει πρώτα όλοι να συμφωνήσουν στο ότι υφίσταται. Κι αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωση της Γερμανίας, η οποία συμπεριφέρεται απέναντι στις κρίσεις που ξεσπούν η μία μετά από την άλλη στην Ευρώπη σαν να μην είναι η ίδια που και τις έχει υποκινήσει αλλά και δεν σβήνει τη φωτιά, αντιθέτως ρίχνει λάδι σε αυτή. Ήδη οι Βρετανοί αποχώρησαν, οι Έλληνες είμαστε γι' αυτούς εδώ και καιρό τεμπέλικα γουρούνια και τώρα έρχεται η σειρά τής Ισπανίας, της Πορτογαλίας και, κυρίως, της Ιταλίας να τιμωρηθούν με κατάρρευση για τις ασωτίες τους. Τις ίδιες ασωτίες, βεβαίως, στις οποίες οφείλεται το γερμανικό εξαγωγικό θαύμα...

Η Γερμανία μοιάζει όλο και περισσότερο με τον Ολυμπιακό στο ποδόσφαιρο, ο οποίος φρόντισε με διάφορους τρόπους να εξαφανίσει τον ανταγωνισμό ώστε να επιχαίρει σήμερα γιατί είναι βασιλιάς ανάμεσα σε ερείπια. Μακάρι, επομένως, το πρόβλημα της Ελλάδας ή της Ευρώπης να ήταν αποκλειστικώς ο Γιάνης Βαρουφάκης και οι φίλοι του, όπως ο Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο, αντί να πυροβολούμε τον κωδωνοκρούστη που μας έσπασε τα αφτιά με τις συνεχείς κι αυτάρεσκες κρούσεις του είναι προτιμότερο να επικεντρώσουμε στη φωτιά που συνεχίζει να μαίνεται και για την οποία προσπαθούσε, έστω κι άγαρμπα, να μας προειδοποιήσει.

Κι αυτό γιατί αν πορευτούμε στον ίδιο δρόμο, ακόμα κι αν υποθέσουμε πως ο Γιάνης Βαρουφάκης στοίχισε στην ελληνική οικονομία 100 δισεκατομμύρια-λες και δεν υπήρξαν οφέλη από τα λιγότερα μέτρα που έλαβε η χώρα μας σε σχέση με το email Χαρδούβελη ή με το σχέδιο Γιούνκερ ή λες και τα capital control δεν είχαν και θετικό πρόσημο σε συγκεκριμένους τομείς τής ελληνικής οικονομίας, όπως με την αύξηση της κατανάλωσης ή με την εξοικείωση που προκάλεσαν με το πλαστικό χρήμα- οι εμμονές τού Βερολίνου έχουν στοιχίσει και θα κοστίσουν σε όλη την ήπειρο δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων. Κι αναφέρομαι μόνο στα χρήματα γιατί το κόστος σε ανθρώπινες ζωές είναι αδιάφορο για εκείνους που μετρούν τα πάντα με βάση το ατομικό κέρδος κι αδυνατούν και τώρα να δουν την άβυσσο που ανοίγεται μπροστά τους και, δυστυχώς, και μπροστά μας...