Προς πολιτικό κρατούμενο: εξεταστική επιτροπή για τα capital control έγινε το Σεπτέμβριο του 2015...

Δεν μπορώ να πω, έχει κάτι το ηρωικό να δίνεις χαμένες μάχες. Δεν ξέρω, ωστόσο, πόσο κομματικά κι ατομικά ωφέλιμο είναι για τον πολιτικό κρατούμενο να επιμένει, σαν άλλη Ζωή, Λάφας και Γιάνης της δεξιάς, στην αποδόμηση της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αν κρίνω, πάντως, από τα ποσοστά που συγκεντρώνουν και οι τρεις μαζί στις δημοσκοπήσεις-Κωνσταντοπούλου, Λαφαζάνης, Βαρουφάκης- και το ανύπαρκτο ρεύμα που έχουν στην κοινωνία μάλλον σκιαμαχεί ο πρόεδρος της ΝΔ. Το επαναλαμβάνω για εκατομμυριοστή φορά: ο Αλέξης Τσίπρας δεν κυβερνά σήμερα με τη λαϊκή εντολή που έλαβε τον Ιανουάριο του 2015 και η οποία μιλούσε για μάχη μέχρις εσχάτων με τους δανειστές κι όχι για σκίσιμο των μνημονίων την επόμενη ημέρα, όπως διατείνεται ο αρχηγός Κούλης.

Αν συνέβαινε το τελευταίο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θα απολάμβανε μια τόσο συντριπτική αποδοχή τους πρώτους μήνες τής θητείας της. Ο Αλέξης Τσίπρας κυβερνά με τη λαϊκή εντολή τού Σεπτεμβρίου του 2015, η οποία ελήφθη μετά από την αποτυχία, ως προς τους μεγαλεπήβολους στόχους που είχε θέσει, τής διαπραγμάτευσης και την ψήφιση του τρίτου μνημονίου. Ακόμα, επομένως, κι αν ισχύει το θεώρημα περί εξαπάτησης, ο λαός την αποδέχθηκε φοβούμενος τα χειρότερα και μην πιστεύοντας με τίποτα το παραμύθι πως η χώρα χρεοκόπησε το 2015...

Η εξωπραγματική Αριστερά τότε υποστήριξε πως οι πολίτες θα μετανιώσουν για την ψήφο τους μόλις δουν στην καθημερινότητά τους τις συνέπειες του τρίτου μνημονίου. Πράγματι, ο κυβερνητικός συνασπισμός δεν απολαμβάνει της λαϊκής αποδοχής που απολάμβανε ένα χρόνο πριν. Μόνο που τη δυσαρέσκεια δεν την καρπώνονται η Ζωή, ο Λάφας κι ο Γιάνης, που κινούνται όλοι μαζί κοντά στο όριο εισόδου στη Βουλή. Κι αυτό γιατί ο λαός έχει ξεκαθαρίσει μέσα του ότι η επιλογή Τσίπρα στη Σύνοδο Κορυφής του περασμένου Ιουλίου ήταν η πλέον ενδεδειγμένη...

Ακόμα κι αν τον έχει απογοητεύσει γιατί δεν έχει καταφέρει ακόμα να εφαρμόσει το δικό του πρόγραμμα, εν τούτοις τον έχει κουράσει η παρελθοντολαγνεία τής εξωπραγματικής Αριστεράς, η οποία σαν ερωτοχτυπημένη αλλά πληγωμένη ερωμένη κατηγορεί νύχτα ημέρα τον πρώην εραστή της για προδοσία. Η ζωή προχωρά, αλλά η Ζωή και οι διάφορες Ζωές έχουν μείνει στάσιμες. Κι αυτό πληρώνουν τώρα...

Το ίδιο λάθος επιχειρεί να διαπράξει κι ο πολιτικός κρατούμενος, ο οποίος στην ουσία αυτοτρολάρεται με όσα λέει. Τι κατόρθωσε, για παράδειγμα, με τη συζήτηση για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα "capital control", η οποία ουσιαστικώς ήταν οι εκλογές τού Σεπτεμβρίου; Να συγκεντρώσει η πρότασή του λιγότερες από 100 ψήφους και να ταυτιστεί για μια ακόμα φορά με τους δανειστές, με μια συλλογιστική που καταδικάστηκε εκκωφαντικά από τον ελληνικό λαό στο δημοψήφισμα του περσινού καλοκαιριού. Και για να γίνει ο εξευτελισμός του πληρέστερος, εδώ και δύο εβδομάδες έχει πετύχει να γελά όλος ο κόσμος μαζί του γιατί όταν ήταν βρέφος δεν μπορούσε να πηγαίνει στις κούνιες όσο συχνά θα ήθελε...

Για να τελειώνουμε και με αυτό Κούλη μου: ο πατέρας σου, ως πρωταγωνιστής τής αποστασίας τού 1965, συντέλεσε τα μέγιστα στην έλευση της δικτατορίας, ακόμα κι αν δεν την επιθυμούσε, τουλάχιστον όχι εκείνη των συνταγματαρχών. Και πώς να το κάνουμε, δεν αντιστέκεσαι το ίδιο στη χούντα τρώγοντας φρουτόκρεμα σε κάποιο παρισινό μπιστρό με το να βασανίζεσαι στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Στη ΝΔ, άλλωστε, των Γεωργιάδη-Βορίδη είναι ντροπή ορισμένοι να διεκδικούν όψιμα αντιχουντικά εύσημα...