Δώσαμε τον Φίλη στα θεριά κι αυτό δεν ξεπλένεται ούτε με την ανάπτυξη...

Όλοι, μα όλοι κρίνονται από το αποτέλεσμα. Αν, επομένως, ο Αλέξης Τσίπρας είχε παραιτηθεί σήμερα, θα σας έλεγα πως ήταν ένας αποτυχημένος πρωθυπουργός. Κι αυτό μολονότι σε αντίθεση με τους προκατόχους του, τουλάχιστον στα χρόνια των μνημονίων, έκανε ειλικρινή όσο και γιγάντια προσπάθεια να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο από αυτόν της άγριας και ταξικής λιτότητας. Δεν τα κατάφερε, τουλάχιστον όχι μέχρι στιγμής, αλλά και οι τελευταίες αποκαλύψεις των "Wikileaks"- βλ. πίεση νυν και πρώην προέδρων των ΗΠΑ- συγκλίνουν στο ότι όχι μόνο δεν είχε πουλήσει το παιχνίδι από την αρχή, αλλά μέχρι και το τελευταίο λεπτό προσπάθησε να το κερδίσει αντιμετωπίζοντας έναν πολύ ισχυρότερο αντίπαλο...

Είχα γράψει από την πρώτη στιγμή που υπογράφηκε το τρίτο μνημόνιο και μετά από τις τελευταίες εκλογές πως το έργο που έχει να επιτελέσει ο πρωθυπουργός είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο να τελεσφορήσει θετικώς για τον ελληνικό λαό. Η εγκατάλειψη της μάχης, ωστόσο, δεν ήταν ποτέ στοιχείο που χαρακτήριζε την Αριστερά. Γι' αυτό κι εκείνοι που επέλεξαν αυτόν το δρόμο βρέθηκαν εκτός Βουλής να κλαίνε τη μοίρα τους και να αποκαλούν προδότη όποιον δεν αποδέχθηκε ότι το μέλλον τού ελληνικού λαού θα ήταν καλύτερο με την επιστροφή στη δραχμή και τη μετατροπή τής χώρας μας σε διεθνή παρία...

Οι ευκαιρίες, ωστόσο, που προσφέρει η Ιστορία σε έναν πολιτικό ηγέτη δεν είναι ποτέ απεριόριστες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι εξελίξεις των προσεχών μηνών θα είναι καταλυτικές τόσο για την τύχη τής Ελλάδας όσο και γι' αυτή του Αλέξη Τσίπρα. Με τον ανασχηματισμό ο πρωθυπουργός έριξε μια μεγάλη ζαριά, δίνοντας στους δανειστές και στην εκκλησία αυτό που ήθελαν προκειμένου να εξασφαλίσει το μεγάλο στόχο- την επιστροφή δηλαδή της χώρας στη βιώσιμη, σταθερή και, κυρίως, δίκαιη ανάπτυξη που οραματίζεται- σε καθεστώς κοινωνικής ειρήνης...

Εξακολουθώ να θεωρώ πως ποτέ δεν θα είναι ο κατάλληλος καιρός για σημαντικές μεταρρυθμίσεις, αν πάντοτε στις επιλογές προηγείται το πολιτικό κόστος και η τήρηση ισορροπιών με διεφθαρμένους θεσμούς. Υπό αυτή την άποψη ο Νίκος Φίλης δεν έπρεπε να "φαγωθεί" για να ηρεμήσουν τα θεριά. Ούτε η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, η ρύθμιση του χρέους, η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, η επιστροφή στις αγορές και στην ανάπτυξη θα μπορέσουν να εξωραΐσουν την άτακτη οπισθοχώρηση της κυβέρνησης της Αριστεράς σε ένα ζήτημα όπως ο διαχωρισμός κράτους- εκκλησίας που συνιστά θεμέλιο της πρακτικής εφαρμογής τής ιδεολογίας της...

Όπως κι αν έχει, ωστόσο, στο τέλος τής ημέρας ο Αλέξης Τσίπρας θα κριθεί από το κατά πόσο βελτίωσε την ποιότητα ζωής τού μέσου Έλληνα. Σήμερα δεν το έχει επιτύχει, το 2019 που θέλει ο ίδιος να γίνουν οι εκλογές μπορεί να το έχει καταφέρει. Μόνο που καλείται να αντιμετωπίσει στο μεσοδιάστημα και τα γεγονότα, τα οποία είναι "ξεροκέφαλα", κατά τη σοφή διατύπωση του Φρ. Μιτεράν...