Καλύτερα ανώνυμοι κι ανεύθυνοι παρά Anonymous και μπλεγμένοι...

Πόσο μεγάλη κοινωνική ανάγκη είναι αλήθεια η... αλήθεια; Πόσο την θέλουμε ή πόσο προσπαθούμε να την αποφεύγουμε ακόμα κι όταν στέκεται μπροστά μας γυμνή κι άσχημη; Στην θεωρία όλοι την αναζητάμε και κατηγορούμε όσους μας την αποκρύβουν. Μα όταν έρχεται η ώρα να την κοιτάξουμε κατάματα στρέφουμε αλλού το βλέμμα φοβούμενοι πως δεν θα είναι τόσο βολική όσο θα την θέλαμε. Αφήστε που η αλήθεια τού καθενός μας είναι διαφορετική από του άλλου οπότε ποιος ο λόγος να κακοκαρδιζόμαστε;...

Πόσο σίγουροι είμαστε, για παράδειγμα, ότι επιθυμούμε οι Anonymous Greece να ξεσκεπάσουν όλα τα κακώς κείμενα της κυβέρνησης ή της Τραπέζης της Ελλάδος; Μήπως είναι προτιμότερο να αποκοιμιόμαστε με συλλογικούς μύθους, έστω κι αν δεν στάθηκαν στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων, από το να τους δούμε να αποκαθηλώνονται και μαζί με αυτούς τις ψευδαισθήσεις μας;...

Αν ήμασταν, άλλωστε, τόσο διαπρύσιοι θιασώτες τής αλήθειας δεν θα θέταμε τόσο υψηλά νομικά εμπόδια στην αποκάλυψή της ούτε θα περιμέναμε από ακτιβιστές να την φέρνουν στο φως. Θα την είχαμε κατά κάποιο τρόπο θεσμοποιήσει και νομιμοποιήσει. Μόνο που ποιος είναι διατεθειμένος να ριψοκινδυνεύσει την κατάρριψη εθνικών ή κοινωνικών μύθων που μας έφεραν μέχρι εδώ και η αποκαθήλωσή τους μπορεί να συνδεθεί εκβιαστικώς με το μέλλον τού έθνους;...

Η άγνοια είναι σωτήρια για την εύθραυστη ψυχοσύνθεσή μας, μας γλιτώνει από ένα σωρό μπελάδες να επαφιέμαστε στην καλή προαίρεση θεών κι ανθρώπων για να πορευόμαστε εν γαλήνη, τρέμοντας στην ιδέα ανάληψης οποιασδήποτε ευθύνης. Γι' αυτό κι αρκούμαστε στην κοινοβουλευτική ολιγαρχία αντί να απαιτούμε όλο και μεγαλύτερη συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων τώρα που οι νέες τεχνολογίες το καθιστούν εύκολο...

Κρατάμε για τον εαυτό μας το δικαίωμα να πετάμε ντομάτες κι αβγά στους πολιτικούς και τους παραχωρούμε σε αντάλλαγμα το δικαίωμα να αποφασίζουν για τις ζωές μας με ερημοδικία μας. Το θεωρούμε, μάλιστα, κι επωφελή ανταλλαγή, μια "win win" συμφωνία από την οποία όμως βγαίνει χαμένη η δημοκρατία στην πιο γνήσια μορφή της, την άμεση. Και κάπως έτσι προτιμούμε την ανωνυμία τού όχλου από το να γίνουμε Anonymous που δεν θα δέχονται καμιά απόφαση που μας αφορά να λαμβάνεται πίσω από κλειστές πόρτες...