Σαν να διαβάζω εφημερίδα τού μεσοπολέμου: "Ενισχύθηκε η ακροδεξιά στη Γερμανία"...

Η Ευρώπη μία ημέρα μετά από την τρίτη θέση που κατέλαβαν οι ακροδεξιοί στη γερμανική Βουλή θυμίζει επιβάτη αυτοκινήτου δίχως φρένα που οδηγείται στον τοίχο, αλλά εκπλήσσεται όταν συμβαίνει η πρόσκρουση. Φαίνεται πως πολλοί είχαν καθησυχαστεί με την ήττα των ακροδεξιών στην Ολλανδία και της Μ. Λε Πεν στη Γαλλία και πίστεψαν ότι αυτό ήταν, μια μπόρα ήταν και πέρασε και μπορούμε να συνεχίσουμε την αυτοϋπονόμευση της Ευρώπης σαν να μην έχει συμβεί τίποτα...

Και το ακόμα πιο τραγικό; Ο γερμανικός λαός με την ψήφο του στο AfD δεν αποδοκίμασε το κοντόθωρο όραμα Μέρκελ για τη γερμανική Ευρώπη, αλλά τη μοναδική ίσως πολιτική της όσα χρόνια είναι καγκελάριος η "Μητερούλα" η οποία ήταν μακρόπνοη, ανθρωπιστική και προς τη σωστή κατεύθυνση, το άνοιγμα δηλαδή των συνόρων στους πρόσφυγες...

Το δίδυμο Μέρκελ- Σόιμπλε δεν έχει, πάντως, παρά μόνο τους εαυτούς του να κατηγορεί για την εθνικιστική στροφή που πήρε η χώρα του. Οι δυο τους στήριξαν την ηγεμονία τους στην απαξίωση κάθε άλλου Ευρωπαίου εταίρου τους- συμπεριλαμβανομένων της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία ως αντίδραση μάλιστα αποχωρεί από την ΕΕ- και στην υπερπροβολή ενός πολιτικού- οικονομικού μοντέλου το οποίο θέτει στην θέση τού οδηγού την υποκριτική δημοσιονομική πειθαρχία η οποία όταν είναι να συζητηθούν τα υπερβολικά γερμανικά εμπορικά πλεονάσματα μετατρέπεται σε άκρα του τάφου σιωπή...

Δεν αμφισβητώ τις πολιτικάντικες ικανότητες της- για πόσο, άραγε, ακόμα;- καγκελαρίου: κανείς δεν κερδίζει τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις αν δεν ξέρει πώς να μανιπουλάρει το πόπολο- αμφιβάλλω ωστόσο για το πόσο επιεικείς θα είναι οι ιστορικοί τού μέλλοντος για τα πεπραγμένα μιας πολιτικού που κυβερνά προτάσσοντας το εδώ και τώρα κι αδιαφορώντας για τις αυριανές συνέπειες...

Η γερμανική ιστορία έχει αποδείξει ότι η ακροδεξιά κάθε άλλο παρά πρέπει να υποτιμάται και να θεωρείται φούσκα που θα σκάσει. Με γαργαλά, εξάλλου, το χέρι μου και δεν μπορώ να μην γράψω ότι εκείνοι που μας κουνούσαν το δάχτυλο και στη Γερμανία για την άνοδο των χιμπαντζήδων με τα μαύρα καλό θα είναι να ξεκινήσουν μια βαθιά ενδοσκόπηση και να κοιταχτούν καλύτερα στον καθρέφτη τους...

Φυσικά και δεν είμαι υπερήφανος για το ότι η Χρυσή Αυγή είναι τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη στη χώρα μου ούτε θα ξεπλύνω το λούμπεν προλεταριάτο που την ψηφίζει. Η Ελλάδα, όμως, είναι η χώρα τής ΕΕ η οποία έχει υποστεί τη μεγαλύτερη μείωση του ΑΕΠ της από κάθε άλλη μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα μπορούσε, δηλαδή, να το επικαλεστεί ως ελαφρυντικό σε ένα άτυπο δικαστήριο, όπως άλλωστε και η ηττημένη Γερμανία τής Συνθήκης των Βερσαλιών. Αλήθεια, η σημερινή Γερμανία, η κατά πολύ πλουσιότερη της δεύτερης ευρωπαϊκή χώρα, τι δικαιολογία έχει για την αφύπνιση του χιτλερικού φαντάσματος στην επικράτειά της;...