Ως και τα ψάρια τού Σαρωνικού πεθαίνουν περήφανα για τους Έλληνες εφοπλιστές...

Καταστρέφουμε σαν να είναι να ζήσουμε για πάντα ή σαν να μην έχουμε παιδιά κι εγγόνια και ύστερα σοκαριζόμαστε όταν μια οικολογική καταστροφή χτυπήσει την πόρτα μας. Οι τυφώνες στην Καραϊβική, βλέπετε, ήταν μακριά κι ο ξένος πόνος δεν είναι και δικός μας. Η πετρελαιοκηλίδα, ωστόσο, στο Σαρωνικό είναι δικός μας πόνος κι ακόμα πιο άμεσος από μακροπρόθεσμη συνέπεια της κλιματικής αλλαγής. Είναι απότοκη αυτής της δίψας για όλο και περισσότερα κέρδη που αγιοποιεί ο καζινοκαπιταλισμός κι από την οποία δεν ξεδιψάς πολλές φορές ακόμα κι όταν η νέμεση σου έχει χτυπήσει την πόρτα...

Και τι έγινε, στο κάτω κάτω της γραφής, αν "λέρωσαν λίγο" οι ακτές τής Σαλαμίνας, της Πειραϊκής ή της Γλυφάδας από την εγκληματική αδιαφορία τού ιδιοκτήτη ενός δεξαμενόπλοιου; Οφείλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε υπερήφανοι για τους Έλληνες εφοπλιστές, ό,τι κοντινότερο διαθέτει η χώρα σε μεγαλοεγκληματίες του λευκού κολάρου...

Μια φορά κι έναν καιρό η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς είχε υποσχεθεί πως θα τα έβαζε και μαζί τους, θα τους φορολογούσε επί ίσοις όροις με τον μέσο ανθρωπάκο και θα τους ανάγκαζε να καταβάλουν στο δημόσιο ταμείο πολύ περισσότερα από την κοροϊδία τής εθελοντικής εισφοράς που δίνουν τώρα σαν να είναι ο ελληνικός λαός άλλο ένα φιλανθρωπικό σωματείο τους που τους εξασφαλίζει φοροαπαλλαγές. Κι αυτές οι μεγαλοστομίες λησμονήθηκαν, ίσως κι εξαιτίας της οικονομικής συνδρομής στο κόμμα εκ μέρους κάποιων εφοπλιστών. ..

Τι να την κάνεις, άλλωστε, την ιδεολογία αν δεν έχεις χρήματα για να θρέψεις Καρανίκες και λοιπά κομματόσκυλα; Μόνο που η λαϊκή απαίτηση για κοινωνική δικαιοσύνη δεν εξαντλείται στο να βρεθούν οι ένοχοι της πετρελαιοκηλίδας και να δικαστούν για τις αμαρτίες τους, αλλά αφορά και την αποαγιοποίηση όλων εκείνων που "αγαπούν" τόσο πολύ την πατρίδα τους που δεν έχουν αφήσει ούτε έναν εξωχώριο παράδεισο δίχως να έχουν αφήσει τον οβολό τους σε αυτόν...

Στην περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, βεβαίως, δεν βοηθούν ούτε οι, περισσότερες έστω, περιβαλλοντικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα με τα δύο μέτρα και δύο σταθμά τους και τις οικονομικές τους επιδιώξεις. Έχετε αναρωτηθεί, για παράδειγμα, πώς οι ίδιοι που φωνάζουν στεντορείως για το Σαρωνικό μένουν άλαλοι στις Σκουριές;...

Αν πιστεύουν ότι όλα γίνονται καλώς με την εξόρυξη χρυσού ας βγουν να μας το πουν και να μας καθησυχάσουν. Διαθέτουν, όμως, καθώς φαίνεται μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια κι αίσθηση της ύβρης ώστε να μην λερώσουν τουλάχιστον το στόμα τους με ψέματα, αφού πρώτα έχουν γεμίσει τις τσέπες τους με καναδικά δολάρια. Όπως κι αν έχει, κάποιος να μας φυλάει από τους φύλακες και τους εθνικούς ευεργέτες...