Κι εγώ που νόμιζα πως το "όχι σε όλα" ήταν πατέντα των λαϊκιστών...

Η ισοπέδωση ισούται με φασισμό, γι' αυτό και είμαι πρόθυμος να αναγνωρίσω στη ΔΗΣΥ ότι δίχως τις ψήφους της δεν θα ήταν σήμερα νόμοι τού κράτους το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια, για παράδειγμα, ή το τζαμί στην Αθήνα, τους οποίους δεν θα μπορούσαν να ψηφίσουν οι υπερσυντηρητικοί ΑΝΕΛ οι οποίοι φλερτάρουν διαρκώς με την ακροδεξιά. Αν το έχουν ανάγκη, μπορώ να τους πω και μπράβο, για κάτι, όμως, που σε οποιαδήποτε άλλη προηγμένη ευρωπαϊκή χώρα θα ήταν αυτονόητο, να ψηφίζει δηλαδή κάθε βουλευτής κατά συνείδηση σε θέματα που σχετίζονται με ατομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα...

Εκείνοι, ωστόσο, οι οποίοι υποτίθεται πως πολεμούν το λαϊκισμό τού ΣΥΡΙΖΑ υποπίπτουν στο αμάρτημα του μικροκομματισμού όταν αποφασίζουν να μην ξαναψηφίσουν, γενικώς κι αδιακρίτως, οποιοδήποτε νομοθέτημα με προοδευτικό πρόσημο φέρει η κυβέρνηση δίχως τη σύμφωνη γνώμη των ΑΝΕΛ. Θα μπορούσα να δεχθώ το επιχείρημα πως θέλουν να τη ρίξουν και μπροστά σε αυτό όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα, τακτική την οποία θα έβρισκα θεμιτή στο πολιτικό παιχνίδι. Μόνο που ο Αλέξης Σαμαράς δεν θα διακινδυνεύσει ποτέ να φέρει νομοσχέδιο στη Βουλή στο οποίο δεν θα συμφωνεί ο Π. Καμμένος μπροστά στον κίνδυνο απώλειας της δεδηλωμένης. Και με αυτόν τον τρόπο η σεμνή τελετή κάπου εδώ τελειώνει με μόνους χαμένους αυτούς για τους οποίους στη ρητορική της ισχυρίζεται πως κόπτεται η κεντροαριστερά, τους κάθε λογής κοινωνικώς αποκλεισμένους δηλαδή...

Και το νέο εγχείρημα της κεντροαριστεράς είναι θνησιγενές γιατί δεν στηρίζεται σε μια κοινή ιδεολογική- πολιτική πορεία, αλλά σε διαγκωνισμό φιλοδοξιών μετριοτήτων. Όσο θα κρατήσει η κούρσα για την αρχηγία όλοι θα μιλάνε για ωραίες ιδέες. Την επομένη, ωστόσο, της εκλογής νέου αρχηγού μόνο ο ένας στους δέκα υποψήφιους θα είναι χαρούμενος κι όλοι οι υπόλοιποι θα προσπαθήσουν να συντηρήσουν το μικρομεγαλισμό τους με κάποιον άλλον τρόπο...

Είναι πολύ εύκολο να το κάνουν αφού δεν υπάρχει ούτε καν κόμμα από το οποίο να οφείλουν να δικαιολογήσουν την αποχώρησή τους. Με λίγα λόγια, οι μισοί κεντροαριστεροί θα εξακολουθήσουν να τρέχουν πίσω από την ουρά τού Αντώνη Τσίπρα και οι άλλοι μισοί του άθλιου Κούλη, από τη στιγμή που στο σημερινό πολιτικό σκηνικό ο μόνος ρόλος που έχει απομείνει στην κεντροαριστερά να παίζει δεν είναι άλλος από αυτόν της "τσόντας" για να σχηματίζονται κυβερνητικές πλειοψηφίες...