Η περίπτωση, εξάλλου, του δημοψηφίσματος στη Σκοτία, το οποίο αποδείχθηκε πολύ κακό για το τίποτα, ή η περιθωριοποίηση κρατών που ενωμένες ήταν ισχυρές κι ανεξάρτητες αδύναμες θα έπρεπε να προβληματίζει τους Καταλανούς, οι οποίοι στα λόγια καίγονται για ανεξαρτησία, αλλά στην πράξη μπορεί να αποδειχθούν πιο δειλοί από όσο θα ήθελαν να παραδεχθούν και στον καθρέφτη τους. Όπως, άλλωστε, μπορούν να εξομολογηθούν και ζευγάρια που μένουν χρόνια μαζί έστω από συνήθεια, ο διάβολος που ξέρεις είναι πιο υποφερτός από τον άγνωστο διάβολο...
Όλα αυτά δεν τα γράφω για να δικαιολογήσω το κύμα διώξεων που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση Ραχόι εναντίον των αυτονομιστών. Η διάθεση αποσκίρτησης δεν θα περιοριστεί φυλακίζοντας αυτονομιστές ή κατάσχοντας ψηφοδέλτια, μάλλον το αντίθετο θα συμβεί. Κι αυτό γιατί, όπως συνέβη και στην περίπτωση της Ελλάδας με την άνοδο της τότε ριζοσπαστικής Αριστεράς στην εξουσία και το δημοψήφισμα του 2015, όταν παίζεις με την αξιοπρέπεια ενός λαού ο τελευταίος μπορεί να απαντήσει ακόμα και με λύσεις που εσύ θεωρείς αυτοκτονικές. Στην θέση τού πρωθυπουργού τής Ισπανίας όχι μόνο δεν θα απαγόρευα το δημοψήφισμα, αλλά θα περιόδευα ο ίδιος χωριό χωριό και πόλη πόλη της Καταλονίας για να καταδείξω ότι "united we stand, divided we fall"...
Οι πρόσφατες ταξικά ρατσιστικές δηλώσεις Μητσοτάκη και οι κινήσεις Ραχόι συνιστούν σοβαρές ενδείξεις τού αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η κοινοβουλευτική δημοκρατία, η οποία στην ουσία τρέμει τη λαϊκή πλειοψηφία. Την ίδια ώρα ο Ντ. Τραμπ, ο οποίος εκλέχθηκε πρόεδρος των ΗΠΑ μολονότι συγκέντρωσε λιγότερες ψήφους από την συνυποψήφιά του χάρη στο ανορθολογικό εκλογικό σύστημα στην άλλη όχθη τού Ατλαντικού, επιχείρησε κι από το βήμα τής Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ να μας πείσει ότι η χώρα του αποτελεί παγκόσμιο πρότυπο δημοκρατίας. Στο μεταξύ, στην Ελλάδα και στην κεντροαριστερά ακόμα συζητάνε για το αν θα επιτρέψουν την ηλεκτρονική ψηφοφορία...
Στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης οι πολίτες απαιτούν περισσότερη συμμετοχή στα κοινά και λογοδοσία από όσους ασκούν εξουσία- εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική- κι αυτό είναι λογικό να μην αρέσει στους τελευταίους. Μόνο που αν θέλουν ακόμα να παίζουν ουσιαστικό ρόλο οφείλουν να παραχωρήσουν στους λαούς περισσότερες εξουσίες. Σε διαφορετική περίπτωση θα έχουν την τύχη τού τελευταίου τσάρου, που αρνιόταν ακόμα και τη συνταγματική μοναρχία με αποτέλεσμα στο τέλος να χάσει και το κεφάλι του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου