Ο φόβος φυλάει τα έρμαια των μαφιόζων...

Βασικό μάθημα δημοσιογραφίας: η δολοφονία τού ποινικολόγου Μ. Ζαφειρόπουλου είναι είδηση για τον απλούστατο λόγο ότι δεν δολοφονείται κάθε ημέρα στο κέντρο τής Αθήνας ένας δικηγόρος, άρα δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Ούτε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που φονεύτηκε κάποιος δικηγόρος στην πρωτεύουσα, στη συμπρωτεύουσα ή οπουδήποτε αλλού...

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πως είτε κάνουμε την τρίχα τριχιά από μια φυσική μας προδιάθεση στην υπερβολή είτε κάποιοι προσδοκούν μικροκομματικά ή επιχειρηματικά οφέλη όταν διασπείρουν το φόβο με την ίδια ευκολία που το κάνουν και για τα ψέματα. Η ειρωνεία είναι, μάλιστα, ότι αρκετοί από εκείνους που έχουν επενδύσει πάνω στην τρομοκράτηση του πληθυσμού είναι οι ίδιοι που κάνουν τη ζωή μας πιο ανασφαλή χρησιμοποιώντας μεθόδους αποσιώπησης των αμαρτημάτων τους που παραπέμπουν σε μαφιόζικες οργανώσεις...

Αρκεί να κάνει ο καθένας μας ένα "flashback" στη ζωή του και να στοχαστεί πόσες φορές έχει πέσει θύμα σωματικής επίθεσης, ληστείας ή κλοπής για να αντιληφθεί πόσο μάταιο είναι να αυτοπεριορίζεται λόγω ενός επιβαλλόμενου διά της προπαγάνδας αρνητικού συναισθήματος. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι κανένας μας δεν πέφτει θύμα εγκληματικής ενέργειας, τουλάχιστον στις πιο βίαιες εκφράσεις της, κάθε ημέρα, εβδομάδα, μήνα ή χρόνο...

Ναι, να λαμβάνουμε στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης- να κλειδώνουμε, για παράδειγμα, το σπίτι ή το αμάξι μας-, αλλά όταν δεν υπάρχουν κάποιες άλλες ενδείξεις ή δεν είμαστε διασημότητες ποιος ο λόγος να κάνουμε τον τρόμο κτήμα μας αντί να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή; Οι μόνοι που κερδίζουν δεν είναι άλλοι από τους επαγγελματίες τής ασφάλειας κι εκείνους που συνδέουν την πολιτική τους επιβίωση με το ψοφοδεές λούμπεν προλεταριάτο...

Φυσικά και η πολιτεία οφείλει να παρέχει στους πολίτες μια στοιχειώδη αίσθηση ασφάλειας. Σε αυτό το πλαίσιο δεν είμαι αντίθετος, για παράδειγμα, στις συχνές περιπολίες τής ομάδας "ΔΙΑΣ" ή των αστυνομικών τής γειτονιάς. Από αυτό, ωστόσο, μέχρι να χτίζουμε τη ζωή μας γύρω από συστήματα ασφαλείας, συναγερμούς, οπλοφορία και την ουρά στα σκέλια η απόσταση είναι χαώδης...

Για να μην ανησυχούν, επομένως, κυρίως ο πρόεδρος και οι βουλευτές τής αξιωματικής αντιπολίτευσης Κολομβία δεν θα γίνουμε γιατί μία φορά στα δέκα χρόνια σκοτώνεται ένας δικηγόρος, αλλά γιατί οι ίδιοι λειτουργούν ως γραφεία Τύπου και μεσάζοντες σκοτεινών επιχειρηματικών συμφερόντων με ύποπτες συναλλαγές κι ακόμα πιο ύποπτες επιδιώξεις. Όλα τα υπόλοιπα είναι για να φοβίζουν τον κάθε μικροαστό και να επιβιώνουν στην πλάτη του...