Το γεράκι από τη Μάλτα και τα ψοφίμια από την Ελλάδα...

Πέρασε στα ψιλά τής ειδησεογραφίας η συμβουλή που έδωσε ο Ντ. Τραμπ στον Αλ. Τσίπρα για να αντιπαρέρχεται με επιτυχία την πολεμική των μέσων ενημέρωσης: να χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως άλλωστε κάνει κι ο ίδιος. Αν υπάρχει ένα πράγμα με το οποίο συμφωνώ με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, αυτό είναι η παραπάνω συμβουλή του!...

Σε μια χώρα όπου τα περισσότερα από αυτά που γράφονται και λέγονται στα μίντια είναι είτε αγιογραφίες είτε λιβελογραφήματα κι όπου οι δικαστές αποφασίζουν από μόνοι τους ότι θίγονται τα προσωπικά τους δεδομένα αν μαθαίνει το κράτος το πόθεν έσχες τους, η ορθολογική χρησιμοποίηση των social media από όποιον ενδιαφέρεται να πληροφορηθεί ή να μεταδώσει ό,τι ξέρει είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη. Είναι, στην τελική, σωτήρια για τη δημοκρατία...

Η παγκόσμια κοινή γνώμη έχει συγκινηθεί από τη δολοφονία τής Μαλτέζας δημοσιογράφου Ντάφνι Καρουάνα Γκαλίθια, η οποία διερευνούσε με πείσμα τι κρύβεται πίσω από τη μετατροπή τής χώρας της σε κράτος- άσυλο για τη μαφία. Πόσοι Έλληνες δημοσιογράφοι μπορούν να ισχυριστούν το ίδιο για όσα έπραξαν τον καιρό κατά τον οποίο στη χώρα μας το "μαύρο" ή "φουσκωμένο" χρήμα έρεε άφθονο;...

Και πόσοι ακόμα και σήμερα αναζητούν την αλήθεια και την αναμεταδίδουν όταν τη μαθαίνουν για χάρη τής πληροφόρησης του ελληνικού λαού για το τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από την κουίντα αντί να γίνονται ομοτράπεζοι εκείνων τους οποίους θα έπρεπε να ελέγχουν; Τα ερωτήματα είναι προφανώς ρητορικά...

Ξέρω πολύ καλά ότι το περιβάλλον στο οποίο υποχρεώνεται ένας ρεπόρτερ να κάνει τη δουλειά του στην Ελλάδα είναι εχθρικό απέναντι στην αποκάλυψη κακώς κειμένων. Μόνο που οι περισσότεροι δημοσιογράφοι όχι μόνο συμβιβάζονται με αυτό, αλλά και το εκμεταλλεύονται μέσω παροχής κάθε είδους "υπηρεσιών" προς την εξουσία ώστε να βγάζουν το παντεσπάνι τους. Η αυτολογοκρισία είναι πολύ μεγαλύτερος εχθρός τής λογοκρισίας, αφού συνιστά μια ντροπιαστική ήττα που ένας επαγγελματίας επιβάλλει ο ίδιος στον εαυτό του και δεν έρχεται από κάποιον άλλον...

Για να μιλήσω με ποδοσφαιρικούς όρους, μοιάζει σαν ο Ολυμπιακός να μην κατέβαινε καν να αγωνιζόταν κόντρα στη Μπαρτσελόνα λόγω της διαφοράς δυναμικότητας των δύο κλαμπ. Όσο, όμως, υπάρχουν εκεί έξω Ντάφνι Καρουάνα Γκαλίθια που θέτουν το λειτούργημα πάνω κι από την ίδια τους τη ζωή κανένας πόλεμος με τη διαφθορά και τη σαπίλα δεν έχει χαθεί οριστικώς...