Δεν νομίζω, ωστόσο, πως αρκεί μια απειλή ώστε όλοι οι παρανομούντες να συμμορφωθούν. Όταν οι ακτιβιστές, πάντως, βρίσκουν καταφύγιο στη βία- έστω στη λεκτική- κάποια πόρτα πιστεύουν, κι όχι αδίκως, ότι έχει κλείσει πίσω τους. Μόνο που για να είναι αποτελεσματικοί θα έπρεπε να είχαν περιλάβει όλους τους εγκληματίες τού λευκού κολάρου, μια απόπειρα μάλλον απρόσφορη...
Αλίμονο σε μια κοινωνία που έχει ανάγκη από "Ρομπέν των Δασών" για να αισθάνεται ασφαλής και, κυρίως, δικαιωμένη. Ποιος αμφιβάλλει ότι αν λειτουργούσε η δικαιοσύνη ο Ρουβίκωνας δεν θα απολάμβανε καμιάς λαϊκής επιδοκιμασίας;
Όσο, ωστόσο, παθογένειες όπως το φακελάκι ή οι υπέρμετροι φόροι σε βάρος των μικρομεσαίων παραμένουν ατιμώρητες και ηθικώς αποδεκτές πρακτικές τόσο περισσότεροι θα καταφεύγουν ή θα επιδοκιμάζουν την αυτοδικία ως αντίδοτο στην αδικία. Κι άλλο τόσο το δόγμα περί καταδίκης τής βίας από όπου κι αν προέρχεται θα αντιμετωπίζεται ως ανέκδοτο με τις συνθήκες που την πυροδοτούν ολοένα να αυξάνονται...
Όπως κι αν έχει, είναι θλιβερό η επικοινωνιακή στρατηγική τής ΝΔ να περιστρέφεται γύρω από την ακροδεξιά ατζέντα που της επιβάλλει ο Αδ. Γεωργιάδης. Όσα αστυνομικά τμήματα κι αν καούν στην Αθήνα οι κάτοικοί της δεν έχουν κανένα λόγο να αισθάνονται λιγότερο ασφαλείς από τους κατοίκους οποιασδήποτε άλλης ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, κάποιες από τις οποίες μάλιστα αντιμετωπίζουν και τον κίνδυνο της τρομοκρατίας...
Η καλλιέργεια του φόβου, άλλωστε, έχει λυτρώσει πολλές κυβερνήσεις, καμία όμως αντιπολίτευση. Αντιθέτως, όσοι αντιπολιτεύονται, οφείλουν να κυνηγούν τη δημιουργία ευνοϊκού ρεύματος υπέρ τους, για να μην πω κύματος. Πώς να το πετύχει, όμως, αυτό ο Κ. Μητσοτάκης όταν τον εμποδίζουν το επώνυμό του, η βρόμικη πορεία του και το ανύπαρκτο πολιτικό του χάρισμα;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου