Με δικαστές κουτσαβάκια δεν πάμε μακριά...

Δεν μπορώ να είμαι 100% βέβαιος για την αθωότητα της Ηριάννας, όπως δεν θα μπορούσα να είμαι στο ίδιο ποσοστό ούτε για τον εαυτό μου αφού όλοι μας έχουμε την τάση να είμαστε ολίγον ή πολύ απαλλακτικοί όταν κρίνονται δικές μας πράξεις. Μου είναι πιο εύκολο να υπερασπιστώ την αθωότητα μιας πράξης από αυτή ενός προσώπου από τη στιγμή που η πρώτη αρκεί να είναι αντίθετη με το δικό μου αξιακό κώδικα για να την καταδικάσω. Τότε γιατί ενοχλεί κι εμένα τόσο πολύ μια απόφαση δικαστηρίου που με βάση όσα γνωρίζουμε για την υπόθεση δικαιούμαστε να αποκαλούμε τουλάχιστον έωλη;...

Δεν είναι τόσο το ότι βασίζεται σε επιχειρήματα όπως ότι η Ηριάννα μπορεί να ολοκληρώσει τις σπουδές της αφού αποφυλακιστεί ύστερα από 13 χρόνια. Χρειάζεται πολλή αναισθησία για να επιχειρείς να δομήσεις τη σκέψη σου πάνω σε τέτοιες σοφιστείες. Είναι κυρίως το ότι η δικαστική εξουσία σε αυτήν τη χώρα είναι συνήθως πολύ επιεικής με εκείνους οι οποίοι μπορούν να την ταΐζουν κάτω από το τραπέζι και πολύ αυστηρή όταν πρόκειται για φτωχοδιάβολους...

Θα έδινα ελαφρυντικά στους δικαστές αν καταδίκαζαν με την ίδια ευκολία και τον γιο ή την κόρη ενός από τους 300 ολιγάρχες αυτής της χώρας. Θα μιλούσα τότε για σκληρές αποφάσεις, οι οποίες ωστόσο χαρακτηρίζονται από ίδια μέτρα και σταθμά...

Μόνο που αρκετοί δικαστές δεν κρίνουν με ίδια μέτρα και σταθμά και οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν το νόμο με το δημοσιοϋπαλληλικό φόβο τής εφαρμογής του κατά γράμμα "για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο". Όταν, όμως, δεν συνυπολογίζεται, και μάλιστα κατά προτεραιότητα, και το πνεύμα του καταλήγουμε να έχουμε δικαστικές αποφάσεις οι οποίες λησμονούν ότι κάθε εξουσία πηγάζει από το λαό κι ασκείται για χάρη του. Με αυτό δεν επικροτώ τη δικαιοσύνη τού όχλου, επισημαίνω απλώς πως η Θέμιδα δεν δικαιούται να είναι τυφλή κι αποκλεισμένη από τον κοινωνικό της περίγυρο αλλά να αντιλαμβάνεται ότι οι αποφάσεις της δεν αφορούν μόνο τον κατά περίπτωση κατηγορούμενο, αλλά πολύ περισσότερους ανθρώπους...

Στις δημοκρατίες, εξάλλου, θα έπρεπε να είναι παράνομες τόσο οι κρεμάλες όσο κι όσοι πιστεύουν ότι με το που κάθονται στο προεδρείο ενός δικαστηρίου αυτομάτως γίνονται θεοί που κρίνουν ποιος θα ζήσει ή θα πεθάνει, έστω μεταφορικά. Στην πραγματικότητα δεν αποδεικνύονται τίποτα παραπάνω από γραμματείς και φαρισαίοι...