Η κεντροαριστερά περιέχει το Αριστερά, όχι το δεξιά...

Δεν ξέρω αν όσοι πήγαν και ψήφισαν για τις εκλογές τής κεντροαριστεράς αγωνιούν για το χώρο, είδαν φως και μπήκαν ή απλώς αποτελούν τον κομματικό μηχανισμό τού ΠΑΣΟΚ που έδωσε και τη νίκη σε Φ. Γεννηματά- Ν. Ανδρουλάκη. Όπως κι αν είχε, το σημαντικότερο είναι το ότι πήγαν και το ακόμα σημαντικότερο να συνειδητοποιήσουν ότι από σήμερα το σπουδαιότερο είναι η αναγκαιότητα για τη δημιουργία ενός πολιτικού χώρου που ναι μεν θα βρίσκεται ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ, αλλά θα πλησιάζει περισσότερο το ΣΥΡΙΖΑ παρά στη ΝΔ. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν θα μιλάμε για κεντροαριστερά αλλά για κεντροδεξιά. Για να μην μιλήσω για κεντροδεξιά με άρωμα νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς...

Το πιθανότερο είναι στις επόμενες εκλογές να μην έχουμε αυτοδυναμία, ενώ στις μεθεπόμενες η εκλογή θα γίνει με απλή αναλογική. Αν, επομένως, δεν θέλουμε η χώρα να παραδοθεί στις δυνάμεις τού ακραίου νεοφιλελευθερισμού είναι απαραίτητο ΣΥΡΙΖΑ και κεντροαριστερά να βρουν ένα modus vivendi μακριά από την ασθένεια της υποταγής στο κατεστημένο και στο λαϊκισμό που εμποδίζουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα ισοδυναμεί με συμβιβασμό με επιλογές που οδήγησαν στη χρεοκοπία και οι οποίες είναι ικανές να μας οδηγήσουν σε ένα νέο υποβιβασμό στην υποτέλεια...

Προς αυτήν την κατεύθυνση βοηθά το ότι στις εσωκομματικές εκλογές δεν επικράτησαν εκείνες οι δυνάμεις που δεν αντιμετώπισαν τον Κ. Μητσοτάκη ως αντίπαλο αλλά ως σύμμαχο.Κι αυτό όχι γιατί ο πρόεδρος της ΝΔ εκπροσωπεί το απόλυτο κακό- κανένας δεν το εκπροσωπεί-, αλλά γιατί αν μια Αριστερά, έστω και κεντροαριστερή, θέλει να είναι όνομα και πράγμα Αριστερά τότε οφείλει πρωτίστως να απομακρυνθεί από τις κακές επιρροές και δευτερευόντως να αντιληφθεί ποιοι είναι οι ιδεολογικοί της σύμμαχοι...