Φυσικά και η δημοσιοποίησή τους θα αποκτήσει και χαρακτηριστικά σίριαλ και τα συμπεράσματα που θα εξάγονται από μη ειδικούς πιθανόν πολλές φορές να είναι λανθασμένα. Δημοκρατία, ωστόσο, σημαίνει και διαφάνεια κι από τη στιγμή που τα εν λόγω πρακτικά δεν αφορούν την εθνική ασφάλεια θα έπρεπε να θεωρούμε αυτονόητη την ελεύθερη διάθεσή τους σε όλους μας. Είναι, δηλαδή, καλύτερες οι εικασίες που ακούγονται στη δημόσια σφαίρα από την αδιαμεσολάβητη γνώση των γεγονότων;...
Αν συντασσόμασταν με τη λογική τής αποφυγής λαϊκού μυθιστορήματος, τότε οι περισσότεροι θεσμοί, ακόμα και η Βουλή, θα έπρεπε να λειτουργούν με κλειστές πόρτες. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, πόσες από τις θεατρικές παραστάσεις πολιτικών που έχουμε παρακολουθήσει κατά καιρούς στο Κοινοβούλιο θα είχαν αποφευχθεί αν οι ομιλητές γνώριζαν ότι δεν τους παρακολουθεί το πόπολο.
Μόνο που οι δημόσιοι άνδρες και γυναίκες- σε αυτούς λόγω πανδημίας συγκαταλέγονται και τα μέλη τής επιστημονικής επιτροπής- οφείλουν να εργάζονται σε γυάλινα, διαφανή γραφεία ώστε να μπορούν όλοι να τους παρακολουθούν και να τους κρίνουν. Αυτή τη λειτουργία θα έπρεπε να έχει, άλλωστε, και το πόθεν έσχες: από τη στιγμή που έχεις επιλέξει να εργαστείς για τα κοινά, ακόμα και η ιδιωτική σου περιουσία και το πώς αυτή αποκτήθηκε πρέπει να είναι γνωστά σε όλους...
Συνεπώς, στη δημοκρατία η ελευθερία του λόγου και του Τύπου καλούνται να συνοδεύονται από την σχεδόν πλήρη διαφάνεια. Μόνο κατ' εξαίρεση πρέπει να ανεχόμαστε τις κλειστές πόρτες και μόνο ως εξαίρεση της εξαίρεσης ότι δεν θα μαθαίνουμε τι συνέβη πίσω από αυτές τις κλειστές πόρτες.
Σε διαφορετική περίπτωση θα συντηρούμε μια μυστικοπαθή νοοτροπία που ωφελεί την εξουσία, ιδίως τη φαύλη, αλλά δεν επιτρέπει στους πολίτες την πληρέστερη πληροφόρησή τους για ζητήματα που αφορούν τις ζωές τους. Εν έτει 2021, 54 χρόνια μετά από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, είναι πολύ λίγο να είμαστε ικανοποιημένοι μόνο και μόνο γιατί δεν κυκλοφορούν τανκ στις κεντρικές λεωφόρους των πόλεών μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου