Οι αποτυχημένοι υπουργοί κάνουν αποτυχημένους πρωθυπουργούς...

Ο Γιώργος Καραϊβάζ μπορεί και να μην είχε δολοφονηθεί αν η ΕΛ.ΑΣ. του είχε διαθέσει τους 14 αστυνομικούς που είχε στη διάθεσή του ο Μ. Φουρθιώτης ή αν προτεραιότητά της δεν ήταν η ίδρυση αστυνομικών τμημάτων εντός των πανεπιστημίων. Αυτό είναι, δυστυχώς, ένα ακόμα ιστορικό "τι θα γινόταν αν". Και γι' αυτό ακριβώς, ωστόσο, οφείλουμε να δίνουμε βάση στα γεγονότα, ώστε να αποτρέπουμε την επανάληψή τους στο μέλλον...

Αν αναλογιστεί κανείς πως λόγω καραντίνας οι διαρρήξεις, οι κλοπές και οι ληστείες έχουν ελαττωθεί, ο επιχειρησιακός σχεδιασμός τής ΕΛ.ΑΣ. θα έπρεπε να είχε αναδιαμορφωθεί. Αυτή η χρονική περίοδος ήταν χρυσή ευκαιρία ώστε να επικεντρωθεί, ανάμεσα σε άλλα, στην πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος. 

Αντί, όμως, να συμβεί αυτό, τον τελευταίο χρόνο οι αστυνομικοί περιορίζονται στο να κόβουν πρόστιμα στους ελευθέρως μετακινούμενους, όταν δεν τους δέρνουν σε συγκεντρώσεις και πλατείες. Η ευθύνη, βεβαίως, βαρύνει κυρίως τον αρμόδιο υπουργό, ο οποίος, αν μη τι άλλο, δεν μπορεί να επικαλεστεί απειρία για να καλύψει την ανικανότητα και την αδιαφορία του για να υπηρετήσει κάτι άλλο από τα μικροκομματικά συμφέροντα του πρωθυπουργού του...

Ο Κ. Μητσοτάκης θα ήταν άδικο να ευθύνεται για κάθε αποτυχία ενός υπουργού του. Όταν, όμως, αυτές οι αποτυχίες είναι ο κανόνας κι ο πρωθυπουργός εξακολουθεί να τους διατηρεί στις θέσεις τους, τότε η ευθύνη του γίνεται η δεσπόζουσα. Γεωργιάδης- Χρυσοχοΐδης- Κεραμέως- Κικίλιας είναι υπουργοί που όχι μόνο είναι αποτυχημένοι, αλλά έχουν εξοργίσει και την κοινή γνώμη. 

Η παραμονή τους στο κυβερνητικό σχήμα μαρτυρά την αποτυχία τής ίδιας της κυβέρνησης να διοικεί με βάση το συμφέρον των πολλών. Γι' αυτό και κάθε ημέρα που περνά θα γίνεται όλο και πιο αυτοκτονική τυχόν απόφαση του πρωθυπουργού για πρόωρες εκλογές...