Προφεσόροι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί, σας έχουμε βαρεθεί...

Η δουλειά, έτσι γενικώς κι αορίστως, δεν είναι ντροπή. Όταν, όμως, για να τη διατηρήσεις για τους δικούς σου λόγους αποδέχεσαι ακόμα και τον καθημερινό αυτοεξευτελισμό, τότε χρειάζεσαι μια βαθιά ενδοσκόπηση. Κι όταν, μάλιστα, είσαι και κορυφαίος επιστήμονας, αλλά αποδέχεσαι να άγεσαι και να φέρεσαι από πολιτικάντηδες τότε κρίμα τα πτυχία σου. Αυτό, όμως, συμβαίνει με τους επιστήμονες των επιτροπών- άλλη ελληνική πατέντα αυτή της διάχυσης ευθυνών- για τον covid, που επί ένα χρόνο τώρα αποδέχονται να εργαλειοποιούνται από την κυβέρνηση για τις δικές της προτεραιότητες...

Αν ποτέ δημοσιευτούν τα πρακτικά τής επιτροπής εμπειρογνωμόνων- αν κρατούνται πρακτικά- δεν θα μείνει εκτεθειμένη μόνο η κυβέρνηση, αλλά και οι ίδιοι οι επιστήμονες. Η κριτική μου δεν αφορά, βεβαίως, λανθασμένες εκτιμήσεις τους για την πορεία μιας άγνωστης ασθένειας. 

Σχετίζεται με το ότι από την πρώτη στιγμή εισηγούνταν, αλλά κι επιχειρηματολογούσαν με βάση την κυβερνητική ατζέντα. Ποιος ξεχνά, για παράδειγμα, ότι οι μάσκες όχι μόνο δεν ήταν ενδεικνυόμενες αλλά κι επικίνδυνες στην πρώτη φάση, μέχρι που άρχισε να τις παράγει πρωθυπουργικός φίλος; Είναι δυνατό πανεπιστημιακοί γιατροί, οι οποίοι στη συνέχεια μας συνιστούσαν να τις φοράμε και δυο δυο, να μην γνώριζαν τη χρησιμότητά τους;...

Αυτή η κρίση οφείλει να μας κάνει σοφότερους όχι μόνο γι' αυτούς που μας κυβερνούν, αλλά και για εκείνους που συμβουλεύουν αυτούς που μας κυβερνούν και οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως ιερές αγελάδες κι από την αντιπολίτευση. Αν μη τι άλλο, αναδεικνύεται το συνολικό πρόβλημα ηγεσίας στη χώρα, το οποίο δεν εδράζεται μόνο στην ανικανότητα, αλλά και στην εθελοδουλία. Τα χρόνια των μνημονίων το διαπιστώσαμε με την πνευματική ηγεσία, τον τελευταίο χρόνο επιβεβαιώθηκε και για την επιστημονική ελίτ...