Οι ακαταδίωκτοι δεν μπορούν να απαιτούν εμπιστοσύνη...

Θα εμβολιαστώ με το AstraZeneca, μιας που έρχεται η σειρά μου. Πολλοί συνομήλικοί μου, εμού συμπεριλαμβανομένου, θα αισθάνονταν ωστόσο πολύ μεγαλύτερη σιγουριά αν εμπιστεύονταν την κυβέρνηση και τους επιστήμονες που αυτή έχει στο τσεπάκι της. Πώς, όμως, να εμπιστεύεσαι ανθρώπους που σπεύδουν να περιφρουρήσουν τους εαυτούς πίσω από ακαταδίωκτα; Ή πώς να τους εμπιστευτείς όταν στους νέους και στους σχετικώς νέους χορηγούν το εμβόλιο που πολλές άλλες χώρες, κι ευρωπαϊκές ανάμεσά τους, είτε έχουν σταματήσει να χορηγούν είτε το χορηγούν σε μεγαλύτερες ηλικίες;...

Οι νεότεροι, εξάλλου, από τους τριαντάρηδες και τους σαραντάρηδες αισθάνονται ακόμα πιο αποκλεισμένοι από τις κυβερνητικές πολιτικές. Δεν είναι μόνο το ότι δεν έχουν ενισχυθεί οικονομικώς, ιδίως κατηγορίες όπως οι καλλιτέχνες, αλλά και το ότι έχουν στιγματιστεί για τη μετάδοση του κοροναϊού και τον θάνατο των γιαγιάδων και των παππούδων τους. 

Λες κι αν δεν είχαν πραγματοποιηθεί συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και διασκέδασης η πανδημία δεν θα υπήρχε σε αυτή τη χώρα. Χρησιμοποιούνται και τώρα ως αποδιοπομπαίοι τράγοι από την κυβέρνηση και τα μιντιακά παπαγαλάκια της προκειμένου να συγκαλυφθούν πολύ βαρύτερες πολιτικές ευθύνες για πράξεις και, κυρίως, για παραλείψεις...

Αν δεν το θεωρούσε νωρίτερα, ο Κ. Μητσοτάκης θεωρεί τη νέα γενιά χαμένη γι' αυτόν και την παράταξή του σίγουρα μετά από τις εκλογές που τον έκαναν πρωθυπουργό. Αν έχασε στις ηλικίες 17- 35 χρόνων με δέκα μονάδες διαφορά από τον αντίπαλό του στις κάλπες που τον ανέδειξαν νικητή πανελλαδικώς με διαφορά οκτώ μονάδων, θα ήταν ουτοπικό να περιμένει καλύτερο αποτέλεσμα στις επόμενες εκλογές. Γι' αυτό και τις έχει εγκαταλείψει, δίνοντας έμφαση στους μεγαλύτερους. Μέχρι να τους χάσει κι αυτούς νωρίτερα παρά αργότερα εξαιτίας των ταξικών πολιτικών που ακολουθεί, με αποκορύφωμα το νέο εργασιακό...