Μόνο που το 2022 δεν είναι ούτε 2019 ούτε, πολύ περισσότερο, 2015 ώστε να έχει κάποιο νόημα το αντί- ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που επιχειρεί να νεκραναστήσει ο Κ. Μητσοτάκης μπροστά στο φάσμα τής πολιτικής του αποδρομής. Κάποιος πρέπει να του εξηγήσει πως δεν μπορείς να χρησιμοποιείς δύο φορές την ίδια εξαπάτηση και να περιμένεις να πιάσει και τη δεύτερη φορά...
Την ίδια ώρα, ο Ν. Ανδρουλάκης δεν έχει την πολυτέλεια να δηλώνει πως δεν θα γίνει σωσίβιο ούτε του Κ. Μητσοτάκη ούτε του Αλέξη Τσίπρα. Πρώτον, γιατί η κυβέρνηση συνεργασίας είναι αναπόφευκτη με την απλή αναλογική κι επομένως αν δεν συνεργαστεί με κάποιον από τους δύο θα έχει προσβάλει την ψήφο τού ελληνικού λαού και δεύτερον γιατί απλούστατα δεν τον παίρνει να μην συνεργαστεί. Εκτιμώ πως το ποσοστό τού ΚΙΝΑΛ δεν θα έχει καμία σχέση με αυτά που του έδιναν οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά την επικράτηση Ανδρουλάκη, άλλωστε και οι τρέχουσες το δείχνουν πιο χαμηλά, κι αν πάμε σε δεύτερες εκλογές η πόλωση που θα επικρατήσει ανάμεσα στα δύο μεγαλύτερα κόμματα θα το πιέσει ακόμα πιο πολύ...
Το αργότερο το φθινόπωρο ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει πάρει καθαρό κεφάλι στις δημοσκοπήσεις. Αν, επομένως, οι εκλογές γίνουν κάποια στιγμή από το Σεπτέμβριο και μετά το δίλημμα για τον Ν. Ανδρουλάκη θα είναι ακόμα πιο καθαρό: συγκυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ με την πρώτη κάλπη ή δεύτερη κάλπη κι αυτοδυναμία ΣΥΡΙΖΑ με το κόμμα του να κινείται μάλλον κάτω παρά πάνω από το 10%.
Θα ήταν μια δύσκολη απόφαση και για τον πιο έμπειρο και ικανό πολιτικό, πολλώ δε μάλλον για κάποιον που δεν είναι ούτε έμπειρος ούτε ικανός. Ο Ν. Ανδρουλάκης, πάντως, θα μπορούσε να βελτιώσει κατά πολύ το διαπραγματευτικό του χαρτί αν έβγαινε στα κάγκελα κατά τής κυβέρνησης αντί να κρύβεται ακόμα πίσω από αοριστολογίες κι ανούσια τσιτάτα περί σοσιαλδημοκρατίας χωρίς να λέει πώς και κυρίως με ποιους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου