Αγαπάμε τον βασιλιά, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;...

Αν βασιστούμε στα πόσα χρόνια είναι πρόεδρος κόμματος και πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας και πόσα ο Κ. Μητσοτάκης, πράγματι ο πρώτος είναι περισσότερα έτη στην πολιτική από τον δεύτερο. Μόνο που ο δεύτερος είναι παλιότερος βουλευτής από τον πρώτο και, το κυριότερο, είναι η σημερινή προμετωπίδα μιας οικογένειας που λυμαίνεται- όχι, δεν κάνω λάθος στο ρήμα- τη δημόσια ζωή τής χώρας για πολλές, πολλές δεκαετίες. Κι όταν το ξεχνάμε- το πόπολο έχει, άλλωστε, μνήμη χρυσόψαρου- έρχεται να μας το θυμίζει ο ίδιος ο Κυριάκος με ταξιδάκια όπως αυτό στη Σκοτία και στον χαραμοφάη Κάρολο για  το πώς θα αξιοποιηθεί το Τατόι...

Η στενή σχέση τής αγίας οικογένειας με την πρώην βασιλική έχει θεμελιωθεί πάνω σε μια αποστασία, ενισχύθηκε με το ριφιφί στο Τατόι επί πρωθυπουργίας τού μπαμπά κι επιβεβαιώνεται σήμερα με τα καλά λόγια τής πρώην βασίλισσας Σοφίας για τον γιο και τις μπίζνες τού τελευταίου με τις βασιλικές οικογένειες, πρώην και νυν, την ώρα που ο κόσμος καίγεται στα πεδία των μαχών και με τους λογαριασμούς τού ρεύματος. Κι αν αυτό που γράφω θεωρηθεί λαϊκισμός, τι είναι ο πρωθυπουργός μιας χώρας που μαστίζεται από πολλαπλές κρίσεις να δίνει προτεραιότητα στην αξιοποίηση- από ποιους αλήθεια;- ενός πρώην βασιλικού κτήματος; Οι σκληρότεροι συστημικοί λακέδες βρήκαν παπά με την Λε Πεν και θάβουν όλα τα σκάνδαλά τους κάτω από το μανδύα τού λαϊκισμού...

Μπορεί οι προθέσεις Μητσοτάκη να είναι οι αγνότερες και να μην υποκρύπτονται υπόγειες μπίζνες με την πρώην βασιλική οικογένεια και προς άγρα βασιλικών ψήφων. Ποιος, όμως, μπορεί να πιστέψει έναν πολιτικό που αναρριχήθηκε στην εξουσία με την εξαπάτηση και κρατιέται σε αυτή αξιοποιώντας κάθε παρακλάδι τού παρακράτους; Έχει, άλλωστε, κι ο ίδιος πολύ λερωμένο πολιτικό μητρώο, αν όχι και ποινικό, για να μας ζητά να τον εμπιστευτούμε...