Αν δεν διαφωνούσαν για τον τρόπο εγγραφής των μελών θα διαφωνούσαν για το πόσο πρέπει να κοστίζει ο καφές στο κυλικείο τής Κουμουνδούρου. Κι αν δεν διαφωνούσαν για τον καφέ θα διαφωνούσαν για τον ο ΠΑΟΚ ή ο ΠΑΟ είναι καλύτερη ομάδα.
Δεν ξέρω, πάντως, ποιες είναι οι ιδεολογικές διαφορές τού Ευκλ. Τσακαλώτου και του Π. Σκουρλέτη με τον Αλέξη Τσίπρα. Νομίζω πως ούτε και οι ίδιοι τις γνωρίζουν...
Η αντιπαράθεση, συνεπώς, της Ομπρέλας με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ιδεολογική, έχει χαρακτηριστικά προσωπικής βεντέτας και γι' αυτό αφορά μερικές χιλιάδες μέλη τού κόμματος, αλλά όχι την κοινωνία. Φυσικά σε ένα δημοκρατικό κόμμα, και δη της Αριστεράς, η ενός ανδρός αρχή ή, πολύ περισσότερο, η προσωπολατρία ή η αυθεντία τής προεδρικής άποψης πρέπει να θεωρούνται ανεπίτρεπτες. Από του σημείου, όμως, αυτού έως την απαίτηση συνδιοίκησης από μια αντιπολίτευση που με το ζόρι μετρά ένα 25% στο εσωκοκομματικό τοπίο και είναι πολύ πιο μειοψηφική ανάμεσα στο σύνολο των ψηφοφόρων τού ΣΥΡΙΖΑ η απόσταση είναι χαοτική...
Βρίσκουν, όμως, και τα κάνουν αφού ο Αλέξης Τσίπρας εξακολουθεί να συμπεριφέρεται με μια κομματική γενναιοδωρία που δείχνει, από την άλλη, ηγετική αδυναμία κι όχι συντροφική διάθεση. Οι ηγέτες ακούνε, συζητούν, αποφασίζουν και λογοδοτούν, πρωτίστως όμως στην κοινωνία που τους δίνει κρατικά αξιώματα κι όχι στους κομματικούς σφουγγοκωλάριους που περνούν τη ζωή τους με μπυρίτσες, σουβλάκια και πολιτική καβλάντα στις τοπικές οργανώσεις...
Όσοι έχουν ιδέες και θέλουν να παράξουν πολιτική είναι απαραίτητοι σε ένα αριστερό κόμμα, ακόμα κι αν οι ιδέες τους είναι μειοψηφικές. Όσοι, ωστόσο, δίνουν μάχες οπισθοφυλακής για να διατηρήσουν τις ταμπέλες τους θα ήταν πολύ πιο έντιμο να αποχωρήσουν, όπως το έκανε η Αριστερή Πλατφόρμα το 2015 ή η Ανανεωτική Πτέρυγα το 2010. Αλλιώς δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να εξευτελίζουν την Αριστερά αυτοεξευτελιζόμενοι οι ίδιοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου