Η εκκλησία να σωθεί και για τους άλλους...έχει ο θεός

Η εκκλησία αποφάσισε τη μείωση κατά 25% των μισθών των ιεραρχών και περικοπή του 13ου μισθού τους. Μην είστε αφελείς, αυτά δεν έγιναν στην Ελλάδα των...παχιών αγελάδων, αλλά στην Κύπρο. Αντιθέτως, στη χώρα μας ο αρχιεπίσκοπος Τζερόνιμο επισκέφτηκε τον πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου όχι βεβαίως για να του μεταφέρει την αγωνία τού κόσμου για το μέλλον του, αλλά για να γλιτώσει τους μισθούς των παπάδων. Αλίμονο, τί είναι άλλωστε πιο χρήσιμο σε μια κοινωνία που προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της; Μήπως οι δάσκαλοι και οι καθηγητές που θα διαπαιδαγωγούν πολίτες κι όχι πελάτες; Μήπως οι γιατροί και οι νοσηλευτές, για να μην πηγαίνουν οι άνθρωποι μια ώρα αρχύτερα να βρουν τον πλάστη τους; Μήπως οι πυροσβέστες ώστε να μείνει στο τέλος έστω ένα δένδρο; Ή μήπως οι συνταξιούχοι, που ό,τι ήταν να δώσουν το έδωσαν και τώρα πρέπει να τελειώνουμε μαζί τους όσο γίνεται νωρίτερα; Οχι βεβαίως! Αυτή η χώρα χρειάζεται παπάδες για να τελούν χρυσοπληρωμένα μυστήρια, να κοιμίζουν το πόπολο με προσευχές, να του διδάσκουν το αυτομαστίγωμα και να το εξομολογούν αντί να εξομολογούνται οι ίδιοι για τα αμαρτήματά τους...
Δεν αμφιβάλλω πως υπάρχουν και παπάδες οι οποίοι βρίσκονται κοντά στο ποίμνιό τους όχι μόνο στα λόγια αλλά και στις πράξεις. Δεν αμφισβητώ, επίσης, την ανάγκη που αισθάνονται αρκετοί άνθρωποι να πιστεύουν σε κάτι υπερφυσικό προκειμένου να καταπίνουν καλύτερα τα βάσανα της ζωής και να υπνωτίζονται αναζητώντας μια βασιλεία των ουρανών, χαμένη στα βάθη των γαλαξιών. Είναι ντροπή, όμως, για την Ιερά Σύνοδο να λειτουργεί τούτη εδώ την ώρα προτάσσοντας το συντεχνιακό της συμφέρον. Ο αρχιεπίσκοπος όφειλε να είχε πάει στον Αντ. Σαμαρά και να του έλεγε πως προσφέρει στον ελληνικό λαό όχι μόνο τον περισσευούμενο χιτώνα του, αλλά και το μοναδικό του, αντί να παριστάνει το μοναχοφάη εργατοπατέρα ο οποίος διακατέχεται από τη λογική "οι δικοί μου να σωθούν και για τους υπόλοιπους...έχει ο θεός".
Κι όχι, δεν θεωρώ προσφορά τής εκκλησίας το φιλανθρωπικό της έργο, με το οποίο υποτίθεται πως ξεπλένονται οι διαφόρων ειδών αμαρτίες της, από το "άρμεγμα" του κρατικού προϋπολογισμού μέχρι την ορθόδοξη προπαγάνδα με την οποία εξακολουθεί να "ποτίζεται" η νεολαία μας λες και βρισκόμαστε ακόμα στο Βυζάντιο. Αν η εκκλησία, όπως και η κάθε Μ. Βαρδινογιάννη, πλήρωναν τους φόρους που αναλογούν στην περιουσία τους, οι απόμαχοι της ζωής, για παράδειγμα, δεν θα έβλεπαν σήμερα τις συντάξεις τους να μηδενίζονται. Ο ελληνικός λαός δε χρειάζεται τον οίκτο τους, αλλά την πραγματική συμμετοχή τους στην κοινή προσπάθεια για ανόρθωση αυτής της χώρας. Δε λέω, οι προσευχές στις χριστοπαναγίες έχουν το φολκλόρ τους, ωστόσο το ψωμί, η παιδεία και η ελευθερία δεν κερδίζονται με "κυρ ελέησον", αλλά με αγώνες...