Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για τη σύλληψη από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος διαχειριστή ιστοσελίδας που παρωδεί τον υπερπροβλημένο Παΐσιο. Δεν έχω μελετήσει το έργο τού συγκεκριμένου γέροντα, ο οποίος εμφανίζεται από λάτρεις τής θρησκευτικής συνωμοσιολογίας να έχει προβλέψει όλα τα μελλούμενα. Αλίμονο, όμως, αν απαγορεύσουμε στον οποιοδήποτε να διακωμωδεί τον κάθε προφήτη, είτε είναι τσαρλατάνος είτε όχι. Οποιος βρίσκει το σαρκασμό του απωθητικό, ας μην ξαναεπισκεφτεί την ιστοσελίδα του. Δεν έχει, όμως, κανένα, μα κανένα δικαίωμα σε ένα κράτος το οποίο βαυκαλίζεται πως είναι δημοκρατικό να διώκει ποινικώς τον άλλο επειδή δεν του αρέσει το χιούμορ του. Ούτε σε εμένα αρέσει ο σκοταδισμός, ο φονταμενταλισμός, ο θρησκευτικός φανατισμός και η αποκοίμηση των λαών με την υπόσχεση μιας μελλοντικής καλύτερης ζωής στις βασιλείες των ουρανών, αλλά ούτε θέλω ούτε έχω το δικαίωμα να ζητήσω τη νομοθετική απαγόρευσή τους...
Σε αυτό το πλαίσιο, προφανώς διαφωνώ και με εκείνους που ζητούν την θέση εκτός νόμου τής Χρυσής Αυγής. Η αντίληψη πως απαγορεύοντας το σύμπτωμα καταπολεμάς το φαινόμενο είναι η ίδια που συμμερίζονται αρκετοί, για παράδειγμα, και στο θέμα των ναρκωτικών ή του αλκοόλ παλαιότερα. Μακάρι να ήταν τόσο απλοϊκά τα πράγματα, ώστε ακόμα κι αν παρακάμπταμε τη δημοκρατική νομιμότητα να επιλύονταν όλες οι σύγχρονες παθογένειες με τη χρήση απαγορευτικών. Μακάρι να ξεμπερδεύαμε με το φασισμό και με το ρατσισμό φιμώνοντας το στόμα του Ν. Μιχαλολιάκου. Δεν θα καταφέρναμε, όμως, τίποτα παραπάνω από το να δημιουργούσαμε στην θέση του χίλιους άλλους Μιχαλολιάκους, πολύ πιο επικίνδυνους από τη στιγμή που θα τους είχαμε απονείμει και το "μετάλλιο" των κυνηγημένων από το σύστημα. Το φαινόμενο θα εξακολουθούσε να υπάρχει, και μάλιστα γιγαντωμένο, αφού δεν θα είχαμε κάνει τίποτα παραπάνω από το να πιστέψουμε ότι είχαμε απαλλαγεί από το δέντρο επειδή θα είχαμε κόψει τα κλαδιά του κι όχι τις ρίζες του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου