Ούτε ο πιο ευφάνταστος προβοκάτορας δεν θα μπορούσε να φανταστεί καλύτερο τρόπο για να εκθέσει τη μεταπολιτευτική σαπίλα από το σημερινό επικοινωνιακό σόου στα εργοτάξια της Ολυμπίας Οδού, όπου Αντ. Σαχλαμαράς και Β. Βενιζέλος παρουσιάστηκαν χεράκι-χεράκι για να ευλογήσουν άλλο ένα έργο τού Γ. Μπόμπολα, για το οποίο όλως περιέργως βρέθηκαν λεφτά όταν δε βρίσκονται για χίλια δυο πιο επείγοντα ζητήματα. Το πολιτικό κι επιχειρηματικό κατεστημένο τής χώρας εμφανίστηκε ενωμένο μπροστά στους τηλεοπτικούς φακούς προκειμένου να πειστεί το πόπολο για το συμπαγές τής εξουσίας όταν πρόκειται να περιφρουρήσει τα συμφέροντά της. Κι αν κατά καιρούς λέει και μια κουβέντα παραπάνω ο ένας στον άλλο για τα μάτια τού κόσμου, ψωμί κι αλάτι αν είναι να μην αλλάξει τίποτα σε αυτήν τη χώρα...
Οι κυβερνήσεις Παπαδήμιου και Σαμαρά αποδεικνύουν ότι ένα από τα μεγαλύτερα παραμύθια τής μεταπολίτευσης ήταν πως επικράτησε ο δικομματισμός. Στην ουσία ήταν πάντοτε μονοκομματισμός, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απλώς εναλλάσσονταν στο Μέγαρο Μαξίμου και στο υπουργικό συμβούλιο προκειμένου να δημιουργείται η ψευδαίσθηση στο πανελλήνιο πως στην Ελλάδα υπάρχει δημοκρατική ποικιλία, δυνατότητα επιλογής για το μέσο δωροδοκούμενο ψηφοφόρο, τιμωρία των φαύλων κι ανίκανων και παλινόρθωση των έντιμων και ικανών. Τίποτα από όλα αυτά δεν υπήρξε ποτέ: μόνο εκδούλευση του πολιτικού συστήματος στους νταβατζήδες του, αυτές τις ίδιες 200 οικογένειες από το 1974 και μετά που περιφρονούν ακόμα και τη σκέψη πως σε αυτή τη χώρα δε χρειάζεται άλλη λιτότητα, αλλά αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου της...
Οι κυβερνήσεις Παπαδήμιου και Σαμαρά αποδεικνύουν ότι ένα από τα μεγαλύτερα παραμύθια τής μεταπολίτευσης ήταν πως επικράτησε ο δικομματισμός. Στην ουσία ήταν πάντοτε μονοκομματισμός, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απλώς εναλλάσσονταν στο Μέγαρο Μαξίμου και στο υπουργικό συμβούλιο προκειμένου να δημιουργείται η ψευδαίσθηση στο πανελλήνιο πως στην Ελλάδα υπάρχει δημοκρατική ποικιλία, δυνατότητα επιλογής για το μέσο δωροδοκούμενο ψηφοφόρο, τιμωρία των φαύλων κι ανίκανων και παλινόρθωση των έντιμων και ικανών. Τίποτα από όλα αυτά δεν υπήρξε ποτέ: μόνο εκδούλευση του πολιτικού συστήματος στους νταβατζήδες του, αυτές τις ίδιες 200 οικογένειες από το 1974 και μετά που περιφρονούν ακόμα και τη σκέψη πως σε αυτή τη χώρα δε χρειάζεται άλλη λιτότητα, αλλά αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου