Είναι
ανθρώπινο όταν έχεις βρεθεί κάτω από τα φώτα της ράμπας να δυσκολεύεσαι να
προχωρήσεις όταν αυτά σβήσουν. Ωστόσο, όλοι όσοι έχουν βρεθεί σε αυτήν την θέση
κάποια στιγμή συμβιβάζονται με την ιδέα πως δεν είναι τόσο δημοφιλείς όσο ήταν
ή ήθελαν να πιστεύουν ότι ήταν στο παρελθόν. Συμβιβάζονται και συνεχίζουν τη
ζωή τους όπως μπορούν. Οποιος αγαπά την Α. Διαμαντοπούλου, τον Ανδρ. Λοβέρδο
και το Γ. Ραγκούση έχει χρέος να τους μεταφέρει αυτήν την παρατήρηση, που δεν
είναι καμιά σοφία αλλά μια συνήθης διαδικασία. Ποιος ο λόγος να τους βλέπουν να
εξευτελίζονται με το να ιδρύουν κόμματα, τα οποία ακόμα κι αν ενωθούν εις
«σάρκα» μία θα δυσκολευτούν να βρουν άλλες ψήφους πέρα από τις δικές τους;…
Δεν
αμφιβάλλω ότι εκεί έξω υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν ότι την καταιγίδα
μπορείς να την αντιμετωπίσεις με μια ομπρέλα, γι’ αυτό κι επιλέγουν πολιτικούς
οι οποίοι προκρίνουν μετριοπαθείς λύσεις. Ακόμα κι εκείνοι, όμως, θα
δυσκολευτούν πολύ να ακολουθήσουν άτομα τα οποία έχουν κυβερνήσει αυτήν τη
χώρα, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο, με τα γνωστά «θαυμαστά»
αποτελέσματα. Δε με νοιάζει τοσο αν η Α. Διαμαντοπούλου, ο Ανδρ. Λοβέρδος κι ο
Γ. Ραγκούσης είναι διεφθαρμένοι. Το τραγικότερο είναι ότι αποδείχθηκαν ανίκανοι.
Γιατί, επομένως, οι σοσιαλδημοκράτες ή οι μετριοπαθείς φιλελεύθεροι να
καταφύγουν σε τέτοιου είδους λύσεις απελπισίας, οι οποίες ακόμα δεν έχουν
καταλάβει πόσο νεκρές είναι;…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου