Κανένας γιατρός, πόσω μάλλον όταν εργάζεται σε δημόσιο νοσηλευτικό ίδρυμα, δεν είναι δυνατό να αποδέχεται την πραγματοποίηση αιμοδοσίας από έλληνες μόνο για έλληνες. Η έννοια του επιλεκτικού ανθρωπισμού απλούστατα δεν υφίσταται, ειδικώς όταν μπαίνουν εθνικά ή φυλετικά κριτήρια. Οποιος θέλει να σώσει ανθρώπινες ζωές δε ρωτά αν αυτή που θα σώσει, ανήκει σε έλληνα, πακιστανό ή κάτοικο των Νήσων Γκαλαπάγκος. Το κάνει, κι αν είναι ανιδιοτελής δεν το λέει και σε κανέναν άλλο. Γι' αυτό και είναι δικαιολογημένες οι αντιδράσεις επιστημόνων και πολιτών στις κατά τόπους αιμοδοσίες τής Χρυσής Αυγής που κάθε άλλο παρά ανθρωπιά καταδεικνύουν. Από την άλλη, όμως, προκαλεί και η παρατεταμένη κοινωνική απάθεια της Αριστεράς, η οποία έχει αφήσει χώρο όσο κι ο Ειρηνικός Ωκεανός στην ακροδεξιά ώστε να κάνει παιχνίδι με το λούμπεν προλεταριάτο...
Η Αριστερά, αν θέλει να κυβερνήσει επιτέλους αυτόν τον τόπο, οφείλει να δώσει και κυριολεκτικώς το αίμα της: να διοργανώσει αιμοδοσίες για αριστερούς, δεξιούς, άσπρους, μαύρους, να κάνει μαθήματα σε παιδιά οι γονείς των οποίων δεν έχουν να πληρώσουν φροντιστήρια, να θεραπεύσει ασθενείς που δε μπορούν να καταβάλλουν νοσήλεια και φακελάκια, να οργώσει τη γη και να χτίσει σπίτια για τους φτωχούς. Ο λαός θα υποστηρίξει αυτόν που στέκεται έμπρακτα στο πλευρό του, όχι μόνο στις παρλάτες στη Βουλή και στα μίντια. Κι όσο η Αριστερά αντιμετωπίζει το πόπολο με μια ελιτίστικη διάθεση τόσο αυτό θα στρέφεται σε εκείνους που προπαγανδίζουν το μίσος φορώντας προβιές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου