Είναι πολύ ευχάριστο το ότι ο Αλέξης Τσίπρας εγκατάλειψε νωρίς τη νεόκοπη τακτική του να μιλά όπου σταθεί κι όπου βρεθεί υπέρ τού ευρώ προκειμένου να μη στενοχωρήσει τους νοικοκυραίους. Πολύ σωστά το νόμισμα δε μπορεί να είναι φετίχ ούτε σκοπός, αλλά μέσο για να ευημερούν οι άνθρωποι. Είναι πολύ ευχάριστο, επίσης, το ότι ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης επαναλαμβάνει, σε πείσμα τής κυβερνητικής προπαγάνδας, πως θα απαιτήσει επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και συμμαχία των χωρών τού ευρωπαϊκού Νότου για μια άλλη πολιτική. Βεβαίως, ο cool Αλέξης οφείλει να δηλώσει δημοσίως πως είναι έτοιμος να φτάσει στη σύγκρουση στην περίπτωση που οι τροϊκανοί στυλώσουν τα πόδια. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρει να σχηματιστεί μια ευρεία κοινωνική πλειονότητα, η οποία θα είναι έτοιμη να τον στηρίξει στην τελική μάχη για τη σωτηρία των λαών από την ηγεμονία σαπισμένων ελίτ. Η μετριοπάθεια δεν έχει θέση σε επαναστατικούς καιρούς...
Ωστόσο, δεν αρκεί να απαλλαγούμε από τα μνημόνια για να ορθοποδήσει η χώρα ούτε η χάραξη μιας διαφορετικής οικονομικής πολιτικής από αυτή που ακολουθείται σήμερα. Η βάση για κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια δε μπορεί να είναι άλλη από την Παιδεία, γι' αυτό κι ανησυχώ σφόδρα από τη σιγή ασυρμάτου εκ μέρους τού ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά την εκπαιδευτική του πολιτική. Η Ελλάδα χρειάζεται πολίτες περισσότερο και πιο άμεσα από όσο έχει ανάγκη χρημάτων. Τί να τα κάνουμε τα λεφτά, αν είναι να χαθούν ξανά σε ένα βαρέλι δίχως πάτο; Αν, όμως, τα χρήματα των δανειστών δεν κατευθύνονταν στην αποπληρωμή παλαιότερων ληστρικών δανείων ή στις αχόρταγες τράπεζες, αλλά στην παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της, σε όλο της το προσωπικό και, κυρίως, στην ανακατεύθυνση του εκπαιδευτικού προσανατολισμού, τότε θα ήμουν πρόθυμος να υποστώ κάθε θυσία από τους τροϊκανούς εσωτερικού κι εξωτερικού. Οσο, όμως, αυτό δε συμβαίνει κι όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση δε δείχνει να ενδιαφέρεται όσο θα έπρεπε τόσο περισσότερο θα αμφιβάλλω πως θα βγούμε ποτέ από την κρίση με τις σωστές προϋποθέσεις ώστε να μην ξαναβουλιάξουμε άμεσα σε αυτή...
Ωστόσο, δεν αρκεί να απαλλαγούμε από τα μνημόνια για να ορθοποδήσει η χώρα ούτε η χάραξη μιας διαφορετικής οικονομικής πολιτικής από αυτή που ακολουθείται σήμερα. Η βάση για κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια δε μπορεί να είναι άλλη από την Παιδεία, γι' αυτό κι ανησυχώ σφόδρα από τη σιγή ασυρμάτου εκ μέρους τού ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά την εκπαιδευτική του πολιτική. Η Ελλάδα χρειάζεται πολίτες περισσότερο και πιο άμεσα από όσο έχει ανάγκη χρημάτων. Τί να τα κάνουμε τα λεφτά, αν είναι να χαθούν ξανά σε ένα βαρέλι δίχως πάτο; Αν, όμως, τα χρήματα των δανειστών δεν κατευθύνονταν στην αποπληρωμή παλαιότερων ληστρικών δανείων ή στις αχόρταγες τράπεζες, αλλά στην παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της, σε όλο της το προσωπικό και, κυρίως, στην ανακατεύθυνση του εκπαιδευτικού προσανατολισμού, τότε θα ήμουν πρόθυμος να υποστώ κάθε θυσία από τους τροϊκανούς εσωτερικού κι εξωτερικού. Οσο, όμως, αυτό δε συμβαίνει κι όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση δε δείχνει να ενδιαφέρεται όσο θα έπρεπε τόσο περισσότερο θα αμφιβάλλω πως θα βγούμε ποτέ από την κρίση με τις σωστές προϋποθέσεις ώστε να μην ξαναβουλιάξουμε άμεσα σε αυτή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου