Πότε θα επαναστατήσουμε; Οταν το λούμπεν προλεταριάτο αποκτήσει ταξική συνείδηση ή μήπως άμεσα, κι όταν λέω άμεσα εννοώ τώρα; Το ΚΚΕ δεν το συζητά καν: είναι πρόθυμο να κυβερνήσει μόνο όταν θα έχει εγκαθιδρυθεί η δικτατορία τού προλεταριάτου, τα μέσα παραγωγής θα ανήκουν στους εργαζομένους και οι ταξικές διαφορές θα αποτελούν ένα ανέκδοτο του καπιταλιστικού παρελθόντος. Αρκετοί, μάλιστα, στον Περισσό δεν θα έλεγαν όχι και στο χτίσιμο εκκλησιών στις οποίες θα λατρεύεται ο "πατερούλης" Στάλιν σαν κάτι ανάμεσα στον Jesus Christ Superstar, τον Αλλάχ και το Βούδα. Μόνο που μέχρι να γίνει το κομμουνιστικό όραμα πραγματικότητα, οι λαϊκές μάζες στη χώρα μας θα έχουν εξαθλιωθεί πλήρως επειδή το ΚΚΕ δεν καταδέχεται να συνεργαστεί με κανέναν "οπορτούνα", όπως ο ΣΥΡΙΖΑ...
Η Αλέκα Παπαρήγα έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται πως το πρόβλημα είναι δομικό κι επομένως απαιτείται ανατροπή τού συστήματος. Εχει ιστορικό χρέος, όμως, απέναντι στο διαχρονικό όνειρο της Αριστεράς να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο την ώρα τής απόλυτης καταστροφής να συνεργαστεί ακόμα και με εκείνους που δεν ασπάζονται πλήρως το όραμά της για ένα σοσιαλιστικό κόσμο στον οποίο η δικτατορία τού κεφαλαίου θα έχει αντικατασταθεί από τη δικτατορία τού ενός και μόνο Κόμματος. Με το ποσοστό που έλαβε το ΚΚΕ στις τελευταίες εκλογές και με τα χαμηλότερα που του αποδίδονται στις δημοσκοπήσεις οι Αριστεροί αυτής της χώρας κραυγάζουν στην Αλέκα πως απαιτούν την ενότητα της Αριστεράς για να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Τόσο καλή ηχομόνωση έχουν πια στο "Σπίτι τού Λαού" ώστε να μην τους ακούν; Ή, μήπως, προτιμούν να πεθάνει η ψυχή τους μετά των αλλοφύλων από το να δουν τους "αντεπαναστάτες" πρώην συντρόφους τους να καταλαμβάνουν την εξουσία; Οταν θες να ισχυρίζεσαι πως νοιάζεσαι για τα συμφέροντα του λαού, θέτεις σε δεύτερη μοίρα τις όποιες τάσεις εκδικητικότητας. Σε διαφορετική περίπτωση παρουσιάζεσαι, για μια ακόμα φορά στη μακρόχρονη κι εν πολλοίς τιμημένη ιστορία σου, κατώτερος των περιστάσεων, επιτρέποντας στην ουσία στο κεφάλαιο να κάνει πάρτι με πρώτες ύλες τις σάρκες μας...
Η Αλέκα Παπαρήγα έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται πως το πρόβλημα είναι δομικό κι επομένως απαιτείται ανατροπή τού συστήματος. Εχει ιστορικό χρέος, όμως, απέναντι στο διαχρονικό όνειρο της Αριστεράς να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο την ώρα τής απόλυτης καταστροφής να συνεργαστεί ακόμα και με εκείνους που δεν ασπάζονται πλήρως το όραμά της για ένα σοσιαλιστικό κόσμο στον οποίο η δικτατορία τού κεφαλαίου θα έχει αντικατασταθεί από τη δικτατορία τού ενός και μόνο Κόμματος. Με το ποσοστό που έλαβε το ΚΚΕ στις τελευταίες εκλογές και με τα χαμηλότερα που του αποδίδονται στις δημοσκοπήσεις οι Αριστεροί αυτής της χώρας κραυγάζουν στην Αλέκα πως απαιτούν την ενότητα της Αριστεράς για να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Τόσο καλή ηχομόνωση έχουν πια στο "Σπίτι τού Λαού" ώστε να μην τους ακούν; Ή, μήπως, προτιμούν να πεθάνει η ψυχή τους μετά των αλλοφύλων από το να δουν τους "αντεπαναστάτες" πρώην συντρόφους τους να καταλαμβάνουν την εξουσία; Οταν θες να ισχυρίζεσαι πως νοιάζεσαι για τα συμφέροντα του λαού, θέτεις σε δεύτερη μοίρα τις όποιες τάσεις εκδικητικότητας. Σε διαφορετική περίπτωση παρουσιάζεσαι, για μια ακόμα φορά στη μακρόχρονη κι εν πολλοίς τιμημένη ιστορία σου, κατώτερος των περιστάσεων, επιτρέποντας στην ουσία στο κεφάλαιο να κάνει πάρτι με πρώτες ύλες τις σάρκες μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου