Οταν σε σπρώχνουν στην άβυσσο δεν την καταριέσαι, αρχίζεις να την ανιχνεύεις...

Οποιος πιστεύει ότι ψηφίζοντας όλα τα προαπαιτούμενα, τη συμφωνία-γέφυρα και την τελική τριετή συμφωνία η χώρα παραμένει οπωσδήποτε στο ευρώ είτε πλανάται μεγάλη πλάνη οικτρά είτε δεν παρακολουθεί καθόλου τις δηλώσεις τού Β. Σόιμπλε. Η Γερμανία είναι δεδομένο ότι έχει αποφασίσει την έξοδό μας από την Ευρωζώνη. Αλλωστε προς αυτή έσπρωχνε κατά την τελευταία δραματική σύνοδο των Βρυξελλών της Κυριακής κάνοντας προτάσεις μέχρι τα ξημερώματα τις οποίες ο Αλέξης Τσίπρας θα ήταν αδύνατο να αποδεχθεί, όπως για το ΤΑΙΠΕΔ Λουξεμβούργου. Το Βερολίνο έχει καταλήξει πως η Ελλάδα είναι ένα βαρίδι και οι συνέπειες της έξωσής της δεν θα είναι τραγικές για το ίδιο. Η Ανγκ. Μέρκελ, συνεχίζοντας την παράδοση του γερμανικού ιμπεριαλισμού που δεν λογαριάζει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, καταστρέφει ημέρα με την ημέρα την Ενωμένη Ευρώπη, αδυνατώντας ακόμα να κατανοήσει το μήνυμα που της στέλνουν οι ευρωπαϊκοί λαοί κι ορισμένες κυβερνήσεις τους, όπως η γαλλική και η ιταλική, και πυροβολώντας στην ουσία τα πόδια της...

Ποιά είναι η θέση μας, επομένως, σε ένα πάρτι που η οικοδέσποινα μας θεωρεί παρείσακτους; Κατ' αρχάς μένουμε σε αυτό, ακόμα κι αν η πλειονότητα των καλεσμένων μάς κοιτά με μισό μάτι, όσο η εναλλακτική είναι να περάσουμε το βράδυ δίχως στέγη πάνω από το κεφάλι μας. Παραλλήλως, όμως, αναζητούμε τρόπους για να βρούμε σπίτι, πόσω μάλλον όταν αργά η γρήγορα θα μας πετάξουν έτσι κι αλλιώς από τη "γιορτή". Γι' αυτό και καλά θα κάνουν οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ να μην σπεύδουν να απαξιώνουν όσους δεν ασπάζονται την θεολογία τού ευρώ, έστω κι αν σήμερα οι εναλλακτικές ιδέες τους είναι ή μοιάζουν αστείες, γιατί δεν θα αργήσει η στιγμή, εξαιτίας τής εφαρμογής τού τρίτου μνημονίου, που το παράλληλο νόμισμα ή η δραχμή θα αποτελούν τις μοναδικές επιλογές...

Οταν κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν πιστεύει στη χρησιμότητα των περισσότερων από τα μέτρα που εκείνος θα φέρει στη Βουλή (και καλά κάνει, αφού είναι πανομοιότυπα με αυτά που απότυχαν την τελευταία πενταετία) είναι λογικό να συγκροτήσει μια ομάδα σχεδιασμού τής επόμενης ημέρας. Αυτήν την εποχή κοιτούμε την άβυσσο και τρομάζουμε. Δεν είναι προτιμότερο, ωστόσο, να την ανιχνεύσουμε από τη στιγμή που ουκ ολίγοι μας σπρώχνουν, εκόντες άκοντες, προς αυτή;...

Οι εκλογές δείχνουν σχεδόν αναπόφευκτες. Με το που θα υπογραφούν η μεταβατική και η οριστική συμφωνία ο Αλέξης Τσίπρας θα ζητήσει την επανανομιμοποίησή του από τον ελληνικό λαό. Είναι και έντιμο να πράξει κάτι τέτοιο, αφού με άλλο πρόγραμμα εκλέχθηκε τον Ιανουάριο, και πολιτικώς σοφό από την ώρα που είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού. Ηδη με το δημοψήφισμα απόφυγε ένα από τα λάθη τού ρεζίλη των Παπανδρέου. Με την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες θα αποφύγει να επαναλάβει το σφάλμα τού ρεζίλη να μην προκηρύξει εκλογές αμέσως μετά από την υπογραφή τού πρώτου μνημονίου. Το ζητούμενο, βεβαίως, για τον ελληνικό λαό δεν είναι η διαιώνιση της εξουσίας τού Αλέξη Τσίπρα ως αυτοσκοπός...

Γι' αυτό κι ο πρωθυπουργός οφείλει το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα να θέσει επιτακτικώς το ζήτημα του δημόσιου χρέους και να προχωρήσει σε ρήξη με την εγχώρια διαπλοκή: από τις τηλεοπτικές άδειες έως τη φοροδιαφυγή κι από την αναλογική φορολόγηση του πλούτου έως την κάθαρση στο χώρο τής δικαιοσύνης υπάρχει άπλετος χώρος για ανάληψη πρωτοβουλιών που δεν μπορούν να θεωρηθούν μονομερείς ενέργειες από τους εταίρους. Αν αξιοποιήσει το χρόνο μέχρι το φθινόπωρο, όταν και είναι πιθανότερο να ψηφίσουμε, για ένα απηνές κυνήγι τής ολιγαρχίας, για το σχεδιασμό πολιτικών και πρωτοβουλιών που θα απομονώσουν ακόμα περισσότερο τη Γερμανία και θα απαλύνουν τα μνημονιακά μέτρα, καθώς και για την κατάρτιση εναλλακτικών τού ευρώ λύσεων σε περίπτωση ατυχήματος τότε όχι μόνο δεν θα αποδειχθεί πολιτικός αυτόχειρας αλλά και θα φανεί πολύ χρήσιμος για τον τόπο. Ιδού η Ρόδος Αλέξη, ιδού και το πήδημα και προς τη δική σου υστεροφημία...