Οδηγός... επιβίωσης: για να αλλάξεις το λούμπεν προλεταριάτο πρέπει πρώτα να κατανοήσεις τον Σπαλιάρα

Δεν παρακολουθώ το "Survivor", αλλά όχι γιατί δήθεν δεν ταιριάζει με το γούστο μου, όπως ισχυρίζονται διάφοροι θολοκουλτουριάρηδες. Άλλωστε στα μεταμεσονύχτια σερφαρίσματά μου στο YouTube έχω δει πολύ πιο "καμμένα" βίντεο. Απλώς δεν έχει τύχει να παρακολουθήσω το συγκεκριμένο ριάλιτι, το οποίο μπορεί να προσβάλλει την αισθητική μου, αλλά και μπορεί να μην την προσβάλλει.

Τα πάντα, άλλωστε, είναι θέμα μέτρου και πόσου χρόνου αποδέχεσαι να αφιερώνεις σε αυτά. Ενδεχομένως να γράφω τα παραπάνω και γιατί θέλω να δικαιολογήσω το χαμηλό πνευματικό και πολιτιστικό μου υπόβαθρο κι από φθόνο να σαρκάζω τους πνευματικά και πολιτιστικά εξελιγμένους, οι οποίοι από το πρωί μέχρι το βράδυ διαβάζουν Σοπενάουερ, ακούνε Μπαχ, βλέπουν Ταρκόφσκι και διεγείρονται από τον Ρέμπραντ και οι οποίοι δεν γνωρίζουν τίποτα από λαϊκά θεάματα, παρόλα αυτά τα ειρωνεύονται σαν να έχουν ιδέα περί τίνος πρόκειται...

Φυσικά και δεν θαυμάζω εκείνους που από το πρωί μέχρι το βράδυ διαβάζουν κουτσομπολίστικα περιοδικά, ακούνε Παντελίδη, βλέπουν αμερικανιές και διεγείρονται από το "Survivor". Ούτε αυτοί έχουν να μου πούνε πολλά. Μόνο που ο άνθρωπος έχει ανάγκη από ισορροπία, η οποία δεν βρίσκεται στη μονομέρεια, αλλά στην ικανότητα να έχεις τα μάτια, τα αφτιά και, κυρίως, την καρδιά σου ανοιχτή προκειμένου να προσλαμβάνεις από το οτιδήποτε αυτό που ικανοποιεί το προσωπικό σου κριτήριο καλογουστιάς...

Όλοι μας, άλλωστε, έχουμε πέσει θύματα δήθεν ποιοτικής τέχνης για κλάματα, αλλά κι έχουμε εντοπίσει διαμάντια στα σκουπίδια. Γιατί, επομένως, πρέπει να φοράμε μια ταμπέλα, η οποία θα κρίνει τις επιλογές μας; Η ισορροπία, εξάλλου, δεν ανιχνεύεται ούτε στο μόνιμο καθωσπρεπισμό ούτε στο σταθερό "χαβαλεδισμό"...

Βεβαίως και υπάρχουν άνθρωποι που δεν δέχονται καμιά έκπτωση στην αισθητική τους όχι από υποκρισία, αλλά γιατί πραγματικά λατρεύουν οτιδήποτε σοβαρό. Δεν σας κρύβω, ωστόσο, πως τους βαριέμαι. Κι αν η συζήτηση μαζί τους είναι πολλές φορές παραγωγική και διεγερτική για το νου, η συχνή συναναστροφή με εκείνους που δεν θα καταδεχθούν, για παράδειγμα, να γελάσουν με ένα μη πολιτικώς ορθό ανέκδοτο ή να σχολιάσουν από άγνοια κάτι που να σχετίζεται με την "trash TV" προσωπικώς την θεωρώ χάσιμο χρόνου.

Αν μη τι άλλο, αποκαλύπτει κι έναν ελιτισμό το να θες να ασχολείσαι αποκλειστικώς με τον ιμπεριαλισμό και τον ιμπρεσιονισμό και καθόλου με την Λ. Νάργες και τον Γ. Σπαλιάρα. Πώς θα αλλάξεις άραγε το λούμπεν προλεταριάτο, αν αυτός είναι πράγματι ο στόχος σου, αν πρώτα δεν το κατανοήσεις;...