Είναι τρόπον τινά θεσμικώς απαραίτητο οι πολιτικοί να προσφέρουν οράματα στους λαούς τους, ανεξαρτήτως αν κάποιος συμφωνεί με αυτά ή όχι. Απαραίτητη, ωστόσο, προϋπόθεση προκειμένου αυτά να ορθοποδήσουν είναι οι δημοκρατίες να έχουν εξασφαλίσει πρώτα τα απολύτως απαραίτητα στους πολίτες τους: τροφή, στέγη, κάτι παραπάνω από αξιοπρεπή διαβίωση, κοινωνική δικαιοσύνη. Μόνο όταν όλα αυτά θα έχουν κατοχυρωθεί θα μπορέσει ο οποιοσδήποτε λαός να καταπιαστεί σοβαρώς με τα "σπουδαία και τρανά"...
Η β' αξιολόγηση είναι πολύ πιθανό να ολοκληρωθεί στις 20 Μαρτίου. Οι όροι ολοκλήρωσής της, όμως, είναι αυτοί που θα κρίνουν το αν η Ελλάδα μπορεί μέχρι το τέλος τού έτους να επανέλθει σε μια κανονικότητα ή αν θα συνεχίσει να κυνηγά δίχως νόημα την ουρά της. Είναι, δηλαδή, το μείγμα των μέτρων που θα αποφασιστούν αυτό που θα καθορίσει το κατά πόσο δεν θα χρειαστεί να καταφύγουμε σε ένα τέταρτο μνημόνιο, το οποίο θα σημάνει την ολοκληρωτική κατάρρευση του σημερινού πολιτικού συστήματος και την αντικατάστασή του από ένα σύστημα που κρατά τις ρίζες και τα πρότυπά του σε μορφές ολοκληρωτισμού, φασισμού και μισαλλοδοξίας που στιγμάτισαν ολόκληρες γενιές. Αν αυτήν τη στιγμή ο λαός είναι μουδιασμένος, σε τυχόν επικράτηση του χειρότερου σεναρίου ως προς την ασκούμενη οικονομική πολιτική πολύ φοβάμαι πως η αντίδρασή του δεν θα είναι μια ταξικά συνειδητή επανάσταση, αλλά το χάος που ακολουθεί μια φυσική καταστροφή...
Δεν είμαι, ωστόσο, απαισιόδοξος. Αντιθέτως, εκτιμώ πως μέχρι το τέλος τού 2017 η εισοδηματική και, κυρίως, η ψυχολογική κατάσταση του μέσου Έλληνα θα έχει βελτιωθεί σημαντικά. Κι αυτό γιατί όσο καλά προετοιμασμένοι κι αν είναι οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί σε οικονομικό επίπεδο για να διαχειριστούν μια ρήξη με την Ελλάδα, οι πολιτικοί συσχετισμοί είναι αυτοί που μας δίνουν το πάνω χέρι...
Με την ανάσα τού Μ. Σουλτς στο σβέρκο τους, αν όχι και στα μάτια τους, η Ανγκ. Μέρκελ κι ο Β. Σόιμπλε δεν διαθέτουν πλέον την άνεση της κωλυσιεργίας που διέθεταν το 2015. Κι αυτό γιατί γνωρίζουν ότι όσο πλησιάζουμε στις γερμανικές εκλογές τού Σεπτεμβρίου με το ελληνικό πρόγραμμα σε αβεβαιότητα τόσο δυσκολότερη καθίσταται η επανεκλογή τους. Κι όσο κι αν υποτίθεται πως ομνύουν στον πόλεμο κατά τού λαϊκισμού οι δυο τους αποτελούν το εμβληματικότερο δίδυμο λαϊκιστών σε όλη την Ευρώπη. Βεβαίως όλα αυτά έχουν και μια πολύ σοβαρή προϋπόθεση: η ελληνική πλευρά να μην φοβηθεί να κάνει ακόμα και το βήμα παραπάνω που δεν έκανε πριν δύο χρόνια αν το τελικό μείγμα που της τεθεί στο τραπέζι γέρνει ξανά προς τη λιτότητα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου