Όποιος θέλει να ανταγωνιστεί τη ΔΕΗ πρέπει να είναι ελεύθερος να το κάνει, αρκεί βεβαίως να μην είναι απατεώνας τύπου Energa. Δεν είναι δυνατό, ωστόσο, να απαιτεί να παράγει μέσα από τις μονάδες τής Επιχείρησης, καθώς και την ιδιωτικοποίησή τους μπιρ παρά στο όνομα της ελεύθερης αγοράς. Επιχειρηματικότητα σημαίνει ανάληψη ρίσκου, όχι πλιάτσικο στη δημόσια περιουσία. Σε διαφορετική περίπτωση η Ελλάδα τού 2017 θα θυμίζει όλο και περισσότερο τη μετασοβιετική Ρωσία τού Μπ. Γέλτσιν, όπου οι ολιγάρχες έκαναν πάρτι με ξένα κόλλυβα...
Με τα παραπάνω καθίσταται σαφές ότι δεν υποτιμώ το ζήτημα της ΔΕΗ, δίχως όμως να συμπαρατάσσομαι με τα προνόμια που απολαμβάνουν ακόμα οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι σε αυτή- δεν αναφέρομαι σε εκείνους που εκτελούν βαριά κι ανθυγιεινή εργασία στα λιγνιτωρυχεία. Για να δώσω ένα ελάχιστο παράδειγμα, είναι αδιανόητο κάποιοι να λαμβάνουν επίδομα ηλεκτρονικού υπολογιστή όταν δεν ξέρουν καν πώς ανοίγει...
Όπως κι αν έχει, ωστόσο, για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας η μείωση του αφορολόγητου στα 5.900 ευρώ, στο οποίο φαίνεται πως έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση, είναι σημαντικότερη υπόθεση από το μέλλον τής ΔΕΗ, κι ας έχει μετατραπεί το τελευταίο σε μεγάλο αγκάθι για την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά και υπάρχει εκτεταμένη φοροδιαφυγή, αν και μαζεύεται με τη χρήση τού πλαστικού χρήματος, αλλά μια τόσο μεγάλη μείωση του αφορολόγητου χτυπά δίκαιους κι άδικους κι απέχει πολύ περισσότερο από την κοινωνική δικαιοσύνη σε σύγκριση με το αν θα εξακολουθούν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι οι συνδικαλιστές τής ΓΕΝΟΠ...
Θα ήταν, επομένως, πολύ πιο έντιμο για την κυβέρνηση να είχε συμφωνήσει σε όλα με τους δανειστές από το περασμένο φθινόπωρο από τη στιγμή που δεν είχε και δεν έχει την πυγμή για να φτάσει σε ρήξη. Πώς περίμεναν, αλήθεια, στο Μέγαρο Μαξίμου και στα υπουργεία να υποχωρήσουν οι θεσμοί όταν οι τελευταίοι γνωρίζουν ότι ο αντίπαλός τους δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει τα πιο ακραία των διαπραγματευτικών του όπλων; Φτάνουμε έτσι στο σημείο όχι μόνο να συμφωνηθεί ένα νέο επώδυνο πακέτο μέτρων, αλλά αυτό να συνοδεύεται κι από μια πολύμηνη καθυστέρηση η οποία έχει ανακόψει οποιαδήποτε ψευτοεπιστροφή στην ανάπτυξη...
Αν μη τι άλλο, αν η κυβέρνηση είχε συμφωνήσει από τον Οκτώβριο του 2016 σε αυτά στα οποία έτσι κι αλλιώς θα συμφωνήσει τον Απρίλιο του 2017, σήμερα θα μπορούσε να πανηγυρίζει τουλάχιστον για τους αριθμούς και να ελπίζει βασίμως σε αναστροφή τού επενδυτικού κλίματος. Τώρα μοιάζει όλο και πιο πολύ με κερατά και δαρμένο στην προσπάθειά της να εξηγήσει πώς ένας τακτικός ελιγμός μετατρέπεται σε στρατηγική ήττα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου