Αχ Ευρώπη, όσο σε μαγαρίζουν οι νεοφιλελέδες ρατσιστές δεν σε μαγάρισαν ποτέ οι μοναχικοί λύκοι, οι γυναικάδες και οι πότες...

Υποτίθεται πως ανάμεσα στους λόγους για τους οποίους οι Βρετανοί ψήφισαν το Brexit ήταν και για να είναι πιο ασφαλείς. Μόνο που (και) αυτή η ιδεοληψία σκοτώθηκε την ώρα που ο δολοφόνος πατούσε το γκάζι τού αυτοκινήτου του στη γέφυρα του Γουέστμινστερ το απόγευμα της Τετάρτης, σκορπώντας τον θάνατο στο κέντρο τού Λονδίνου...

Θα μου πείτε πως η πρωθυπουργός τής Μεγάλης Βρετανίας δεν έχει ενεργοποιήσει ακόμα τη διαδικασία εξόδου τής χώρας της από την ΕΕ και πως αυτή θα διαρκέσει ίσως και δύο χρόνια. Αφήστε που δεν ξέρουμε ακόμα τους όρους αποχώρησης της Γηραιάς Αλβιόνος και, τέλος πάντων, οι "ισλαμοφασίστες" που διαβιούν τώρα στο Νησί εισήλθαν σε αυτό λόγω των ανοιχτών ευρωπαϊκών συνόρων κι αν αυτά κλείσουν όλοι θα ζούμε ευτυχισμένοι στο μικρό σπίτι στο λιβάδι...

Υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που πιστεύουν πραγματικά ότι εν έτει 2017 ο απομονωτισμός όχι μόνο είναι πανάκεια, αλλά είναι κι εφικτός. Δεν θα αργήσει η εποχή που χάρη στις νέες τεχνολογίες θα μπορούμε να διακτινιζόμαστε και σωματικώς κι όχι μόνο μέσω τού διαδικτύου από την Αθήνα στη Μελβούρνη κι από τη Μόσχα στο Μπουένος Άιρες. Παρόλα αυτά ζουν ανάμεσά μας άνθρωποι που είναι βέβαιοι ότι αν χτίσουμε παντού ηλεκτροφόρους φράχτες και τείχη, απαγορεύσουμε την είσοδο σε οποιονδήποτε δεν είναι Ευρωπαίος και χριστιανός κι απελάσουμε όσους αλλόθρησκους ζουν στη Γηραιά Ήπειρο, αυτή θα γίνει ξανά ο παράδεισος που δεν υπήρξε ποτέ παρά μόνο στη μισαλλόδοξη φαντασία τους...

Από τα καλύτερα τρολαρίσματα των τελευταίων χρόνων είναι η Σύνοδος Κορυφής του Σαββάτου στη Ρώμη για να εορταστεί η συμπλήρωση 60 χρόνων από τη δημιουργία τής αποκαλούμενης Ενωμένης Ευρώπης. Τη στιγμή που ο Γ. Ντάισελμπλουμ εξέφρασε ανοιχτά, υποκύπτοντας ύστερα από τον εκλογικό του καταποντισμό στην Ολλανδία κι εκείνος στην ακροδεξιά ατζέντα, αυτό που πολλοί Βορειοευρωπαίοι πιστεύουν για τους Νότιους- ότι τους τρώνε τα λεφτά σε γυναίκες και ποτά- οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα προσπαθήσουν να αναμασήσουν ωραία λόγια για μια Ευρώπη η οποία γκρεμίζεται γιατί δεν κατόρθωσε να αντιμετωπίσει στην ουσία τους κι όχι με φιλανθρωπία τα προβλήματα των λαών που τη συναπαρτίζουν. Με το ένα χέρι προσφέρει, για παράδειγμα, κονδύλια σε διάφορους τομείς και χρήματα για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και με το άλλο τα αρπάζει και ζητά από τους πολίτες της περισσότερες θυσίες προκρίνοντας νεοφιλελεύθερες πολιτικές που διευρύνουν το χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και στους φτωχούς...

Όσο στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα κάθε κράτος- μέλος δίνει προτεραιότητα στην ικανοποίηση των εθνικών του συμφερόντων η Ευρώπη δεν θα μπορεί να αποτελεί σοβαρό ανταγωνιστή των μεγάλων δυνάμεων και υπολογίσιμο γεωπολιτικό παίκτη, ακόμα κι αν προσφέρει περισσότερο σοσιαλισμό και λιγότερο καζινοκαπιταλισμό σε όσους ζουν στην εδαφική της επικράτεια. Αν όμως, για παράδειγμα, η απαραίτητη ως ένα βαθμό δημοσιονομική πειθαρχία ισοσκελιζόταν κι από τα ισορροπημένα δημοσιονομικά πλεονάσματα για κάθε κράτος- μέλος και δινόταν έμφαση στις πολιτικές ενσωμάτωσης των μειονοτήτων, τότε τουλάχιστον θα είχαμε εξασφαλίσει την ειρήνη στην ήπειρό μας...

Τώρα όχι μόνο κινδυνεύουμε το όραμα της πολιτικής ένωσης να μην υλοποιηθεί ποτέ, αλλά να χάσουμε κι ό,τι θεωρούσαμε δεδομένο μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Και γι' αυτό δεν φταίνε ούτε ο "μοναχικός λύκος" τού Λονδίνου, που δεν είναι άλλωστε τόσο μοναχικός αν λάβουμε υπόψη κι άλλα παρόμοια συμβάντα, ούτε οι "πότες" και "γυναικάδες" Νότιοι...