Αλήθεια πιστεύετε ότι δεν κέρδισε η ακροδεξιά στην Ολλανδία;...

Μακάρι να μπορούσα να συμμεριστώ τη χαρά για την επικράτηση του Μ. Ρούτε στην Ολλανδία. Δεν το μπορώ, όμως, κι αυτό όχι γιατί ο νικητής είναι κεντροδεξιός ή γιατί επιθυμούσα την επικράτηση της ακροδεξιάς στη Χώρα τής Τουλίπας. Πολύ φοβάμαι πως στην ολλανδική κάλπη δεν κέρδισε η Ευρώπη ούτε ηττήθηκε ο λαϊκισμός, κατά την ευρέως διαδεδομένη αντίληψη, το ακριβώς αντίθετο συνέβη...

Αρκεί να αναρωτηθείτε ποιο θα ήταν το ποσοστό τού Μ. Ρούτε αν δεν πλειοδοτούσε σε μισαλλοδοξία και ρατσισμό συλλαμβάνοντας μια Τουρκάλα υπουργό με μαντήλα κι απαγορεύοντας ομιλίες στη χώρα του για το τουρκικό δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου. Στην ουσία ο πρωθυπουργός τής Ολλανδίας φόρεσε τη μάσκα τού ακροδεξιού Γκ. Βίλντερς δίνοντας άλλοθι στους Ολλανδούς μισαλλόδοξους και ρατσιστές ψηφοφόρους να έχουν τη συνείδησή τους ήσυχη γιατί δεν ψήφισαν ένα χιτλερικό κόμμα...

Το ευχάριστο είναι πως ενισχύθηκαν και τα κόμματα της Αριστεράς και καταποντίστηκαν οι σοσιαλνεοφιλελεύθεροι του Γ. Ντάισελμπλουμ. Μόνο που με εξαίρεση την Ελλάδα και την Πορτογαλία οι Ευρωπαίοι στην πλειοψηφία τους εξακολουθούν να βλέπουν το δένδρο κι όχι το δάσος, στρεφόμενοι περισσότερο στην ακροδεξιά και στο ακραίο κέντρο παρά στην Αριστερά...

Το πρόβλημα δεν είναι η πολυπολιτισμική Ευρώπη των μεταναστών και των προσφύγων, η οποία δήθεν καταστρέφει τις εθνικές ιδιαιτερότητες κι ευθύνεται για τη φτωχοποίηση πληθυσμών. Το μέγα ζητούμενο είναι πώς θα αντιμετωπίσουμε το έλλειμμα κοινωνικής δικαιοσύνης για το οποίο δεν ευθύνονται οι απελπισμένοι μουσουλμάνοι που καταφτάνουν στην ήπειρό μας, αλλά οι ευρωπαϊκές ελίτ που αρνούνται να μοιράσουν την πίτα ισομερώς και χρησιμοποιούν τους ξένους ως άλλοθι για τις ταξικές πολιτικές τους...

Η τόσο συκοφαντημένη πολυπολιτισμικότητα, η οποία τεχνηέντως συνδέεται με την οικονομική παγκοσμιοποίηση για να υποβιβάζεται στα μάτια τού μέσου λούμπεν Ευρωπαίου, είναι πλούτος για την Ευρώπη, ακόμα και οικονομικός, για να ικανοποιήσω κι εκείνους που μετρούν τα πάντα με το χρήμα. Δεν είναι δυνατό, άλλωστε, να ισχυρίζεται κάποιος πως όταν οι Ευρωπαίοι πάτησαν τη σιδερένια φτέρνα τους στην Αφρική, στην Ασία και στην Αμερική αυτό λεγόταν εκπολιτισμός κι όταν οι Αφρικανοί, οι Ασιάτες ή οι Λατινοαμερικανοί βάζουν με τα χίλια ζόρια το γυμνό τους πόδι στην Ευρώπη αυτό σημαίνει τον εκβαρβαρισμό της...

Με λίγα λόγια, δεν δικαιούται κάποιος να σηκώνει ταυτοχρόνως την παντιέρα τού αποκαλούμενου Μ. Αλεξάνδρου και κάθε άλλου αποικιοκράτη που τον ακολούθησε κι εκείνη του χτισίματος φραχτών και τειχών που θα αποκλείουν την έλευση μεταναστών και προσφύγων στη Γηραιά Ήπειρο και να αποκαλεί τον εαυτό του πολιτισμένο και δημοκράτη. Πώς, επομένως, μετά από όλα αυτά να είμαι ικανοποιημένος γιατί οι Ολλανδοί δεν επέλεξαν το λύκο, αλλά το πρόβατο που πήρε τα χαρακτηριστικά του;...