Οι άλλοι χρειάστηκαν 40 χρόνια για να μας πουν πως το νόμιμο είναι και ηθικό, ο ΣΥΡΙΖΑ πρόλαβε στα δύο...

Για να μπορείς ανερυθρίαστα να κουνάς το δάχτυλο στους βρόμικους οφείλεις να πληροίς μια πολύ συγκεκριμένη προϋπόθεση κι αυτή δεν είναι άλλη από το να είναι το δικό σου δάχτυλο καθαρό. Σε διαφορετική περίπτωση είναι πολύ εύκολο να κατηγορηθείς για υποκριτής και φαρισαίος. Επί του πρακτέου, η κυβέρνηση έχει δίκιο όταν κατηγορεί τα συστημικά μέσα ενημέρωσης για το "θάψιμο" υποθέσεων οι οποίες αν είχαν πρωταγωνιστές τον πρωθυπουργό, υπουργούς, βουλευτές ή ακόμα και στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ θα είχαν ξεσηκώσει το πανελλήνιο...

Από τη Siemens έως τα θαλασσοδάνεια του "Κήρυκα Χανίων" κι από τη Novartis έως τα εξοπλιστικά η ΝΔ κι ο πρόεδρός της προσωπικώς έχουν πολλά για να απολογηθούν. Μόνο που αυτοί που τους κατηγορούν δεν έχουν το δικαίωμα να επικαλούνται στην ουσία πως το "νόμιμο είναι και ηθικό" για να δικαιολογούν τις δικές τους αμαρτίες, ανεξαρτήτως αν δεν είναι τόσο βαριές όσο εκείνων που διαδέχθηκαν στην εξουσία...

Όταν, για παράδειγμα, και με δικές σου νομοθετικές διατάξεις ή διοικητικές αποφάσεις οι βουλευτές δεν πληρώνουν ούτε τη μισή φορολογία ενός μέσου πολίτη ή οι διοικητές δημόσιων οργανισμών όπως ο ΑΔΜΗΕ και η ΔΕΣΦΑ λαμβάνουν προαγωγή, έστω και νομίμως, λίγο πριν τη συνταξιοδότησή τους για να λάβουν καλύτερη σύνταξη κι εφάπαξ και προσπαθείς να τα δικαιολογήσεις όλα αυτά χρησιμοποιώντας οργουελική ορολογία κι επιχειρήματα του τύπου "27.000 ευρώ πάνω δεν είναι πολλά λεφτά" τότε μάλλον τείνεις να απωλέσεις τη σημαία με την οποία εκλέχθηκες, του ηθικού πλεονεκτήματος δηλαδή. Έχω γράψει εδώ και πολύ καιρό ότι είναι μαθηματικώς αδύνατο να μην προκύψουν και στο ΣΥΡΙΖΑ περιπτώσεις Τσοχατζόπουλου ή Παπαντωνίου. Θα ήταν υπερβολή να περιμένει κάποιος ότι δεν θα βρεθεί ούτε ένας, ακόμα και σε ένα αριστερό κόμμα, που δεν θα θελήσει να βάλει το χέρι στο μέλι...

Είχα προσθέσει, ωστόσο, κι εμμένω σε αυτή την άποψη ότι η ηγεσία τού ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί από το πώς θα αντιμετωπίσει τέτοια φαινόμενα, από το αν θα τα συγκαλύψει ή αν θα τα στείλει στη δικαιοσύνη και τους ενόχους σπίτι τους. Δυστυχώς, όμως, στην περίπτωση της ΔΕΣΦΑ τουλάχιστον επιστρατεύτηκε ακόμα κι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για να μας πείσει ότι ο Γ. Βουλγαράκης είχε δίκιο όταν μέσα στον απόλυτο κυνισμό του μας έλεγε πως το νόμιμο είναι και ηθικό...

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη πανηγυρικώς το 2015 με δύο βασικές υποσχέσεις: πως θα έσκιζε τα μνημόνια και πως θα έσπαγε το σύστημα διαπλοκής που γεννούσε διαφθορά κι αναξιοκρατία. Κι αν στο μέτωπο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές έχει το δικαίωμα να επικαλείται πως προσέκρουσε σε τοίχο, οι δικαιολογίες στερεύουν όταν δείχνει να έχει διαμορφώσει κι ο ίδιος ένα πλέγμα διαπλοκής με τράπεζες, επιχειρηματίες και μέσα ενημέρωσης που λειτουργούν σαν "45άρια" του...

Κι αν, βεβαίως, αυτό δεν συμβαίνει στην έκταση που το είχαν πετύχει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αυτό δεν οφείλεται στο ότι λείπει η διάθεση για κάτι τέτοιο, ιδίως από συγκεκριμένους κυβερνητικούς αξιωματούχους, αλλά στο ότι τα δύο χρόνια είναι πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα σε σχέση με τα 40 του πάλαι ποτέ δικομματισμού στη διαχείριση της εξουσίας και στο ότι ίσως η σημερινή κυβέρνηση έχει ποντάρει σε απαξιωμένα "άλογα" για να κερδίζει τις κούρσες. Ο,τι κι αν ισχύει, ωστόσο, το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα και ποιητικά: "πού είσαι νιότη που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος"...