Οι φοβικοί ηγέτες δεν είναι τίποτα άλλο από μικροί...

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου έχει διανύσει μια επιτυχημένη καριέρα στο δικαστικό σώμα, θεωρείται έντιμη κι έχει υπερασπιστεί τις δημοκρατικές της απόψεις- όπως το δικαίωμα ιθαγένειας στα παιδιά μεταναστών- σε κάθε ευκαιρία. Το αν θα είναι, όμως, καλή Πρόεδρος της Δημοκρατίας αυτό μόνο το μέλλον μπορεί να μας το απαντήσει. Δεν είναι, άλλωστε, όλοι καλοί για τα πάντα. Κι ο Χρ. Σαρτζετάκης είχε ξεκινήσει ως ο ανακριτής που αναζητούσε την αλήθεια για τη δολοφονία Λαμπράκη και κατάληξε η Ελένη Λουκά του Προεδρικού Μεγάρου...

Ο Κ. Μητσοτάκης, ωστόσο, δεν επέλεξε την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, αλλά σύρθηκε στην επιλογή της φοβούμενος πως οποιαδήποτε άλλη πολιτική επιλογή θα του προκαλούσε είτε εσωκομματικά προβλήματα είτε καπηλείας των αρμοδιοτήτων του. Αν, για παράδειγμα, επέλεγε Π. Παυλόπουλο θα τον έτρωγαν ζωντανό οι σαμαρικοί, αν Β. Βενιζέλο θα είχε έναν υπερπρωθυπουργό πάνω από το κεφάλι του. Ο ψεύτικος σεβασμός του, εξάλλου, για τις γυναίκες αποδεικνύεται κι από την απάντησή του στο BBC πως είναι τόσο λίγες στο υπουργικό του συμβούλιο γιατί δεν έβρισκε άλλες ικανές για να γίνουν υπουργοί...

Ο Κ. Μητσοτάκης είναι λίγος, ελάχιστος, όχι μόνο ως άνθρωπος, αλλά κι ως ηγέτης. Κι αυτό δεν μπορεί να το καλύπτει για πάντα η μιντιακή εμπροσθοφυλακή που τον στηρίζει. Φάνηκε κι από το φοβικό τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε την επιλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία μετατράπηκε σε καλλιστεία λόγω της πρωθυπουργικής αβεβαιότητας...

Ο Κ. Μητσοτάκης πέρασε ένα πρώτο εξάμηνο ζάχαρη, η ημέρα με τη νύχτα δηλαδή με το τι είχε να αντιμετωπίσει ο Αλέξης Τσίπρας στο δικό του πρώτο εξάμηνο. Ο μήνας τού μέλιτος, όμως, τελειώνει κι ο εκλογικός νόμος που έφτιαξε για να ρίξει μέσα στο λάκκο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποδειχθεί ο λάκκος που έσκαψε για τον εαυτό του...