Τέλειωσαν τα ποπ κορν τού θεατή πρωθυπουργού, φέρτε κι άλλα...

Ο Κ. Μητσοτάκης ως αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε αφήσει εποχή ως μακεδονομάχος που κατηγορούσε τον Αλέξη Τσίπρα για ενδοτισμό και πως θα έπρεπε να είχε κερδίσει περισσότερα από τη Συμφωνία των Πρεσπών. Τους έξι μήνες, όμως, που κυβερνά τη χώρα έχει αποδείξει, κατά τις συναντήσεις του με Ερντογάν- Τραμπ, πως ο ίδιος μάλλον με τον Ζήκο τού Κώστα Χατζηχρήστου μοιάζει παρά με τον Μεγαλέξανδρο. Αφήστε που το "δίνω τα πάντα- ακόμα και το 5G-, αλλά δεν παίρνω τίποτα" μου θυμίζει περισσότερο έναν ενδοτικό παρά έναν κυρίαρχο πρωθυπουργό. Πολλώ δε μάλλον όταν καθιστά τη χώρα στόχο τής εκδικητικής μανίας τού Ιράν...

Φυσικά και πίσω από τις κλειστές πόρτες συζητούνται περισσότερα από αυτά που λέγονται on camera. Μόνο που ο Ντ. Τραμπ δεν είναι ο διπλωματικότερος των προέδρων ούτε φημίζεται για το ότι βουτά τη γλώσσα του στο μυαλό του πριν μιλήσει. Επομένως, τα όσα είπε- όπως για τον "καλό του φίλο" Τ. Ερντογάν- και κυρίως τα όσα δεν είπε- όπως για το μνημόνιο Τουρκίας με Λιβύη ή για τα όσα γίνονται στην κυπριακή ΑΟΖ- θα έπρεπε να μας καθιστούν αρκούντως ανήσυχους...

Επιπλέον, η εξωτερική πολιτική δεν είναι ταξιδάκια αναψυχής στα διαλείμματα των οποίων οργανώνεις συναντήσεις με πλανητάρχες. Το ταξίδι Μητσοτάκη στις ΗΠΑ ήταν κυρίως αναψυχής- βλ. Φλόριντα κι αγώνας NBA-, ενώ αναρωτιέμαι πώς αυτή η τόσο πολυάσχολη κατά τα άλλα με τη δική της εταιρεία Μαρέβα καταφέρνει να βρίσκεται παντού δίπλα στον σύζυγό της. Εκτός αν "εταιρεία" της είναι η Ελλάδα κι εκείνη η πραγματική πρωθυπουργός...