Ο νεοφιλελευθερισμός θα μπορούσε να αποτελεί βάση συζήτησης μόνο αν όλοι οι άνθρωποι ξεκινούσαν τη ζωή τους από την ίδια αφετηρία. Μόνο που ο νεοφιλελευθερισμός για να έχει λόγο ύπαρξης θα πρέπει πρώτα να εφαρμοστεί ο σοσιαλισμός, η κοινωνική δικαιοσύνη δηλαδή που δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους. Επομένως, και τα πρότυπα σχολεία θα συντελούσαν στην κοινωνική κινητικότητα, όπως είναι το κυβερνητικό αφήγημα, αν είχαν την πραγματική δυνατότητα να ενταχθούν σε αυτά και τα παιδιά φτωχών ή μικρομεσαίων οικογενειών που έχουν, λόγω του ότι ξεκινούν από pole position, οι κανακάρηδες της ανώτερης οικονομικώς τάξης...
Δεν αμφιβάλλω πως υπάρχουν παιδιά από τα χαμηλότερα οικονομικώς στρώματα που τα κατάφεραν στη ζωή τους χάρη στο ταλέντο και στη σκληρή τους προσπάθεια. Η πολιτεία, όμως, έχει χρέος να κάνει ό,τι μπορεί για να καλύπτει το κενό που δημιουργεί το χρήμα και να μην επαφίεται στην εξαίρεση ώστε να δικαιολογεί την ελιτίστικη ταξικότητά της. Πολλώ δε μάλλον όταν η σημερινή κυβέρνηση έχει κάνει σημαία της την αριστεία την ώρα που δεν έχει μείνει αδιόριστο στο Δημόσιο κανένα "γαλάζιο" παιδί και που κάθε τόσο πληροφορούμαστε για έναν ακόμα γενικό γραμματέα ή υπουργό χωρίς αναγνωρισμένο πτυχίο...
Ο νόμος Κεραμέως είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα των ιδιωτών σχολαρχών, φροντιστηρίων και καθηγητών που κάνουν ιδιαίτερα κι ανάμεσα σε άλλα αυξάνει τις εξετάσεις και τον αριθμό των μαθητών στα νηπιαγωγεία και στα δημοτικά. Οι μαθητές πρέπει να είναι παραγωγικοί και να κρίνονται για τη δουλειά που κάνουν, η παιδική κι εφηβική ηλικία ωστόσο είναι κρίμα να χαραμίζεται από εξεταστικό κέντρο σε εξεταστικό κέντρο όταν υπάρχουν κι άλλοι τρόποι πολύ πιο δημιουργικοί για την απασχόληση των μαθητών δίχως τη σωματική και ψυχική τους εξόντωση, όπως οι εργασίες, ατομικές κι ομαδικές. Όσο για την επιστροφή τής διαγωγής στα απολυτήρια, ποιος είχε την παραμικρή αμφιβολία πως ο νεοφιλελευθερισμός πάει πακέτο με το νεοσυντηρητισμό;...
Δεν αμφιβάλλω πως υπάρχουν παιδιά από τα χαμηλότερα οικονομικώς στρώματα που τα κατάφεραν στη ζωή τους χάρη στο ταλέντο και στη σκληρή τους προσπάθεια. Η πολιτεία, όμως, έχει χρέος να κάνει ό,τι μπορεί για να καλύπτει το κενό που δημιουργεί το χρήμα και να μην επαφίεται στην εξαίρεση ώστε να δικαιολογεί την ελιτίστικη ταξικότητά της. Πολλώ δε μάλλον όταν η σημερινή κυβέρνηση έχει κάνει σημαία της την αριστεία την ώρα που δεν έχει μείνει αδιόριστο στο Δημόσιο κανένα "γαλάζιο" παιδί και που κάθε τόσο πληροφορούμαστε για έναν ακόμα γενικό γραμματέα ή υπουργό χωρίς αναγνωρισμένο πτυχίο...
Ο νόμος Κεραμέως είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα των ιδιωτών σχολαρχών, φροντιστηρίων και καθηγητών που κάνουν ιδιαίτερα κι ανάμεσα σε άλλα αυξάνει τις εξετάσεις και τον αριθμό των μαθητών στα νηπιαγωγεία και στα δημοτικά. Οι μαθητές πρέπει να είναι παραγωγικοί και να κρίνονται για τη δουλειά που κάνουν, η παιδική κι εφηβική ηλικία ωστόσο είναι κρίμα να χαραμίζεται από εξεταστικό κέντρο σε εξεταστικό κέντρο όταν υπάρχουν κι άλλοι τρόποι πολύ πιο δημιουργικοί για την απασχόληση των μαθητών δίχως τη σωματική και ψυχική τους εξόντωση, όπως οι εργασίες, ατομικές κι ομαδικές. Όσο για την επιστροφή τής διαγωγής στα απολυτήρια, ποιος είχε την παραμικρή αμφιβολία πως ο νεοφιλελευθερισμός πάει πακέτο με το νεοσυντηρητισμό;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου