Πώς να παίξεις πόκα στη λέσχη τού χαρτοκλέφτη;...

Σε καμία χώρα τού κόσμου η Δικαιοσύνη δεν είναι στεγανοποιημένη από την επιρροή των άλλων εξουσιών, συμπεριλαμβανομένης της επιχειρηματικής- μιντιακής. Οι δικαστές, άλλωστε, δεν είναι θεοί για να τα γνωρίζουν όλα και να μην θολώνει η κρίση τους μπροστά στην θέα τού χρήματος ή της επαγγελματικής τους ανέλιξης. Αυτό που συμβαίνει, όμως, στην Ελλάδα, όπου τα παραδικαστικά κυκλώματα είναι μια καθημερινότητα, όπως ο ήλιος και η θάλασσα, μας κατατάσσει στις αναπτυσσόμενες κι όχι στις αναπτυγμένες χώρες...

Σε ιδανικές συνθήκες θα ήταν απαράδεκτο η οποιαδήποτε εξουσία να παρεμβαίνει στα χωράφια τής άλλης. Ο καθένας θα έκανε όπως πρέπει τη δουλειά του και τα όποια λάθη θα ήταν απλώς ανθρώπινα. Τα δικαστικά λάθη, όμως, στη χώρα μας δεν είναι πάντοτε ανθρώπινα.

Γι' αυτό και δεν είναι προς ψόγο η οποιαδήποτε παραίνεση της εκτελεστικής, της νομοθετικής ή της τέταρτης εξουσίας στη Δικαιοσύνη να στέκεται στο ύψος της κι όχι να κουκουλώνει υποθέσεις. Κι αν, μάλιστα, υπάρχουν ενδείξεις κουκουλώματος τότε κρίνεται υποχρεωτική η παρέμβαση ώστε να μην διαλανθάνουν της προσοχής τού δικαίου οι φαύλοι κι αμαρτωλοί...

Ακόμα κι από τη ΝΔ παραδέχονται ότι οι όποιες παρασκηνιακές επαφές υπουργών τής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν είχαν σκοπό να αποσιωπηθούν δικές τους πράξεις ή παραλείψεις. Αυτό που ονομάζουν παρακράτος είναι η προσπάθεια που έγινε από την προηγούμενη κυβέρνηση να βρεθούν λαβράκια σε βάρος πολιτικών τους αντιπάλων που και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι αρσακειάδες...

Είναι αλήθεια ότι σε ορισμένες περιπτώσεις πρώην υπουργοί ξεπέρασαν τα όρια, είτε από υπερβάλλοντα ζήλο είτε από άγνοια των δυνατοτήτων τού βαθέος κράτους. Πάει πολύ, όμως, οι θεμελιωτές, υπηρέτες κι αφεντικά τού παρακράτους να κατηγορούν άλλους για τις δικές τους αμαρτίες...