Σύντροφοι, όποιος έχει θάρρος προλαβαίνει...

"Δεν προλάβαμε". Μαζί με το "φταίνε τα μίντια για τα πάντα" αυτή είναι η αγαπημένη φράση των συριζαίων το τελευταίο χρονικό διάστημα. Τα τεσσεράμισι χρόνια στην εξουσία, ιδίως όταν έχεις παραλάβει ένα χρεοκοπημένο, μνημονιακό κράτος που κυβέρνησαν οι πολιτικοί σου αντίπαλοι για τέσσερις δεκαετίες, δεν είναι μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν είναι, όμως, κι αμελητέο, γι' αυτό κι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τον καιρό να αλλάξει χρόνιες παθογένειες, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις φέρθηκε με φοβία απέναντι στις ίδιες του τις ιδέες πρωτίστως και δευτερευόντως στην αντιπολίτευση...

Έγραψε, για παράδειγμα, ο Αλέξης Τσίπρας πως δεν πρόλαβε η κυβέρνησή του να αλλάξει το πλαίσιο των πανελλαδικών εξετάσεων ώστε να απαλλάξει μαθητές και γονείς από το περιττό άγχος και την πίεση. Γιατί δεν πρόλαβε; Τόσα εκπαιδευτικά νομοσχέδια εισήχθησαν στη Βουλή κι επί ημερών του...

Στηλιτεύουν, επίσης, στην αξιωματική αντιπολίτευση την υποκρισία τής ΝΔ με αφορμή το "come out" του οικονομικού συμβούλου Μητσοτάκη. Γιατί οι ίδιοι, όμως, δεν ψήφισαν τον πολιτικό γάμο ομοφυλόφιλων ή να αποκτήσουν το δικαίωμα στην υιοθεσία;...

Όταν υπάρχει πολιτική βούληση υπάρχουν και χρόνος, αδιαφορία για το συντηρητισμό τής αντιπολίτευσης και της κοινωνίας και θάρρος για την υλοποίηση προοδευτικών πολιτικών. Όταν, όμως, διακατέχεσαι από δειλία, τότε στήνεις μόνος σου μπροστά σου χίλια εμπόδια. Ακόμα και τώρα, άλλωστε, ο Αλέξης Τσίπρας διστάζει να επιβληθεί σε μια κλίκα παλαιοκομματικών που θέλουν μόνοι τους να διοικούν ένα κόμμα που έχει μεγαλώσει πολύ σε σχέση με την εποχή που αυτοί όριζαν καταστάσεις και που αυτό δεν έγινε χάρη σε αυτούς, αλλά μολονότι εκείνοι έβαζαν εμπόδια. Θέλει αρετή και τόλμη και η πρόοδος...