Αλλού βαρούν τα όργανα, πάντως, κι αλλού χορεύει η νύφη. Θα γίνει, άραγε, καλύτερη η ζωή τού μέσου Έλληνα αν η χώρα μας επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ. στο Αιγαίο, ανακηρύξει υφαλοκρηπίδα κι ΑΟΖ; Αν ο μέσος Έλληνας είναι ψαράς θα ωφεληθεί, αφού θα επεκταθούν τα αλιευτικά του δικαιώματα. Με δεδομένο, όμως, ότι η παγκόσμια κοινότητα απομακρύνεται από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο και οι ΑΠΕ δεν συνιστούν επένδυση που φέρνουν κέρδη από τη μία στιγμή στην άλλη αμφιβάλλω αν οι κερατάδες μικρομεσαίοι, που θα κληθούν να πολεμήσουν για το μεγαλείο τής φυλής, δεν θα βγουν και γδαρμένοι από το μικρομεγαλισμό τής ελίτ τής Ψωροκώσταινας...
Ακόμα κι ο ευνοημένος ψαράς, ωστόσο, τι να τα κάνει τα μίλια αν δεν θα έχει σπίτι για να βάλει τα ψάρια του, όπως καθίσταται πολύ πιο πιθανό με τον πτωχευτικό νόμο Μητσοτάκη; Τι να τον κάνουν το μαύρο χρυσό οι στρατιές των ανέργων ή των "καλοπληρωμένων" των 200 ευρώ μηνιαίως που θα πρέπει να λένε κι ευχαριστώ στον Μωυσή γιατί δεν βρίσκονται στο ταμείο ανεργίας;
Τι νόημα έχουν, αν θα είχαν έτσι κι αλλιώς, για τους γονείς των νεκρών λίγα θαλάσσια στρέμματα παραπάνω εθνικού εδάφους αν τα φέρετρα θα γεμίζουν τάφους ένθεν κακείθεν του Αιγαίου; Η εδαφική ακεραιότητα, άλλωστε, δεν πλήττεται από απώλεια εδάφους που μόνο δυνητικώς είχες. Η εθνική αξιοπρέπεια πληγώνεται, όμως, από τη δημιουργία νέας γενιάς νεόπτωχων που θα οδηγήσει σε νέο brain drain στο εξωτερικό για να μείνουν πίσω μόνοι τους οι "γαλάζιοι" μετακλητοί να λεηλατούν ένα Δημόσιο που κατά τα άλλα αγαπούν να μισούν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου