Καλύτερα με τα "αλητάκια" των σχολείων παρά με τους αλήτες του Μαξίμου...

Αν ο υπαρκτός σοσιαλισμός έχει αποτύχει μία φορά, ο νεοφιλελευθερισμός έχει αποτύχει εκατό κι αυτό μολονότι η διαφήμιση του τελευταίου δεν μπορεί καν να συγκριθεί με τη δυσφήμιση του πρώτου. Ο νεοφιλελευθερισμός, πέρα από το ότι απευθύνεται στο χυδαίο ένστικτο του ατομικισμού και της χίμαιρας πως όλοι μας μπορούμε μια ημέρα να γίνουμε πάμπλουτοι, υπόσχεται πως με την αύξηση του κέρδους λίγων θα καρπωθούν οφέλη και οι πολλοί. Γι' αυτό κι αξίζουν η λιτότητα, η απλήρωτη υπερεργασία και η ανεργία σήμερα ώστε αύριο όλοι μας να κοιμόμαστε κάτω από χρυσά παπλώματα...

Το δήλωσε προσφάτως κι ο πρωθυπουργός μας, κατ' εξοχήν εκπρόσωπος του νεοφιλελευθερισμού για τους άλλους και του κρατισμού για την αγία του οικογένεια, πως το μοντέλο "σπουδάζω, βρίσκω δουλειά, παίρνω σύνταξη" είναι παρωχημένο. Κι αυτό όχι γιατί βρήκαμε κάποιο καλύτερο για την πλειονότητα της κοινωνίας, όπως για παράδειγμα "σπουδάζω αυτό που θέλω, δουλεύω λιγότερο, παίρνω καλύτερη σύνταξη", αλλά γιατί "οφείλουμε" στην ουσία να επανέλθουμε σε ένα καθεστώς ημιδουλείας, με μακροπρόθεσμο στόχο την επιστροφή στην ατόφια δουλεία. Σε αυτή τη δυστοπία θα σπουδάζουμε ό,τι θέλουν οι πολυεθνικές, θα τους λέμε "ευχαριστώ πολύ" αν μας δίνουν ένα κομμάτι ψωμί και μας παρέχουν ψίχουλα ασφάλισης και διακοπών κι όσο για τη σύνταξη αυτή θα μας εξασφαλίζει, στην καλύτερη των περιπτώσεων, μόνο ότι θα έχουμε στο τραπέζι μας ψωμί και τυρί και μία στέγη για να μην βρεχόμαστε...

Ο νεοφιλελευθερισμός έχει επιβληθεί επί του σοσιαλισμού με το χρήμα κι όχι με την αξία του. Οι κοινωνίες, επομένως, είναι ξανά υποχρεωμένες να αντισταθούν στη φτωχοποίησή τους με κάθε πρόσφορο μέσο, ακόμα κι αν κάποια από αυτά θεωρούνται παράνομα ή κι ανήθικα από τα αστικά καθεστώτα. Όταν, όμως, σου παίρνουν τη μπουκιά που δικαιούσαι από το στόμα βρίσκεσαι σε νόμιμη άμυνα κι έχεις το δικαίωμα ακόμα και να κόψεις το χέρι εκείνου που σου αρπάζει το φαγητό που εσύ ο ίδιος κόπιασες για να δημιουργηθεί... 

Αν, συνεπώς, στην Ελλάδα η κυβέρνηση Μητσοτάκη σχεδιάζει, που πράγματι σχεδιάζει, με αφορμή τον κοροναΐό να μας επιστρέψει σε μνημονιακές πολιτικές είμαστε υποχρεωμένοι κι εμείς, η κοινωνική πλειοψηφία, να επιστρέψουμε σε μορφές δράσης που θα στείλουν ηχηρότατο μήνυμα στην εξουσία πως έως εδώ και μη παρέκει. Τυχόν σιωπή ή αδιαφορία δεν μας καθιστά φιλήσυχους, αλλά συνένοχους. Καλύτερα με τα "αλητάκια" των σχολείων παρά με τους αλήτες τού Μαξίμου...