Ο κυρ Παντελής κρατούσε τσίλιες όταν σκότωναν τον Παύλο και τον Ζακ...

Το ότι οι δολοφονίες τού Παύλου Φύσσα και του Ζακ Κωστόπουλου προκάλεσαν τη λαϊκή αγανάκτηση και κινητοποίηση δεν είναι του πεταματού. Αν μη τι άλλο, σημαίνει πως εκεί έξω υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν σκέφτονται μόνο την πάρτη τους ή της οικογένειάς τους και μερικών φίλων, αλλά βλέπουν και πιο μακριά. Αντιλαμβάνονται, δηλαδή, ότι αποτελούν μέλη μιας κοινωνίας κι ως τέτοια προσβάλλονται όταν θανατώνονται συνάνθρωποί τους, ιδίως για πολιτικούς λόγους ή γιατί ανήκουν σε μία μειονότητα...

Από την άλλη, ωστόσο, το ότι δολοφονούνται ακόμα άνθρωποι στη χώρα μας εξαιτίας των πολιτικών τους πιστεύω ή επειδή διαφέρει ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός ή η εθνικότητά τους από αυτή της πλειονότητας δεν μπορεί να μας κάνει υπερήφανους. Ιδίως όταν ένα σημαντικό κομμάτι τής κοινωνίας- μου είναι αδιάφορο αν είναι πλειοψηφικό ή όχι, κι ένας να είναι, είναι πολλοί- είτε δεν στενοχωριέται από τέτοιου είδους δολοφονίες είτε θεωρεί πως ο "άλλος", ο όποιος "άλλος", θα πρέπει ή να αποδέχεται λιγότερα δικαιώματα ή να κρύβεται για να μην προκαλεί. Μπορεί οι αποκαλούμενοι νοικοκυραίοι να μην είναι στην πλειονότητά τους δολοφόνοι, ακόμα και η σιωπή τους ωστόσο μπροστά σε πολιτικά ή ρατσιστικά εγκλήματα δεν τους καθιστά φιλήσυχους, αλλά συνένοχους...

Η αντίληψη των μικροαστών ότι όλα συμφωνούνται πίσω από κλειστές πόρτες μεταξύ των ισχυρών και οι λαοί δεν έχουν τη δυνατότητα να επεμβαίνουν στην Ιστορία δέχθηκε ένα ακόμα ισχυρό πλήγμα με το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στη Βολιβία. Οι Αμερικανοί και η εκεί πέμπτη τους φάλαγγα πίστεψαν ότι είχαν ξεμπερδέψει με τον Έβο Μοράλες, αλλά ο βολιβιανός λαός είχε άλλη γνώμη κι έφερε στην εξουσία τον εκλεκτό τού δολίως ανατραπέντα προέδρου τους κόντρα σε θεούς και, κυρίως, δαίμονες... 

Όποιος, επομένως, θέλει να αγωνίζεται για έναν καλύτερο κόσμο δεν χρειάζεται να βασίζεται απλώς στη δύναμη της θέλησης, αλλά και του παραδείγματος. Όποιος, πάλι, επιλέγει τη φυγομαχία και, έτι δυστυχέστερο, τον κοινωνικό αυτοματισμό είναι άξιος της υποτελούς μοίρας του, την οποία ο ίδιος έχει χτίσει συμβιβασμό το συμβιβασμό...