Υπάρχουν, όμως, κι αρκετοί μπαταχτσήδες που έχουν κρυφτεί πίσω από τις χαριστικές διατάξεις τού νόμου Κατσέλη και των ουρών του προκειμένου να φανούν ασυνεπείς στις υποχρεώσεις που ανάλαβαν μολονότι έχουν τη δυνατότητα να τις εκπληρώνουν. Γι' αυτό δεν ελλείπει και σε αυτή τη δημόσια συζήτηση ο λαϊκισμός γύρω από τους κατ' επάγγελμα στρατηγικούς κακοπληρωτές, που δεν είναι μόνο κάποιοι μεγάλοι και τρανοί αλλά κι αρκετοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας...
Η αντιπολίτευση έχει κάνει, για παράδειγμα, σημαία της το ότι θα πτωχεύουν και τα φυσικά πρόσωπα κι όχι μόνο οι επιχειρήσεις. Από την άλλη, όμως, έχουμε σήμερα το συχνό φαινόμενο να χρεοκοπούν επιχειρήσεις και οι ιδιοκτήτες τους να κυκλοφορούν ελεύθεροι, ωραίοι και πάμπλουτοι αφού έχουν φροντίσει να κρύψουν την περιουσία τους με δόλια μέσα. Δεν ισχυρίζομαι πως αυτό το νομοσχέδιο δίνει λύση σε αυτό το πρόβλημα- ιδίως όταν οι εργαζόμενοι πτωχευμένων επιχειρήσεων στην ουσία δεν θα λαμβάνουν αποζημίωση-, ωστόσο ούτε η σημερινή παθογένεια είναι δυνατό να συνεχιστεί...
Μπορεί να έχουν περάσει πλέον πολλά χρόνια από την εποχή που δέναμε τα σκυλιά με δανεικά λουκάνικα, να έχουν μεσολαβήσει μια εθνική χρεοκοπία και μια βίαιη φτωχοποίηση ωστόσο η κουλτούρα των δανεικών κι αγύριστων δεν έχει φύγει από τον νεοέλληνα. Συντηρείται, άλλωστε, κι από ένα κομματικό σύστημα που έχει επενδύσει στο φορολογικό λαϊκισμό των κάθε είδους δόσεων προκειμένου να διαιωνίζει την εξουσία του...
Το να ζητάς καλύτερους μισθούς και συντάξεις, δηλαδή κοινωνική δικαιοσύνη, είναι όχι μόνο θεμιτό, είναι κι απαραίτητο. Το να αποδέχεσαι, όμως, για τον εαυτό σου το ρόλο τού λούμπεν κουτοπόνηρου φτωχοδιάβολου που κλέβει γιατί και οι άλλοι κλέβουν δεν θα σε μετατρέψει ποτέ σε πολίτη που γνωρίζει και διεκδικεί τα δικαιώματά του, αλλά κι αναλαμβάνει την ατομική κι εν τέλει κοινωνική ευθύνη και των οικονομικών του υποχρεώσεων αντί να τις μεταθέτει στα "κορόιδα"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου