Ακόμα και η κοινοβουλευτική δημοκρατία τους πέφτει βαριά...

Το Κοινοβούλιο αποτελεί το φερετζέ δημοκρατικότητας της κυρίαρχης αστικής τάξης. Μέσω αυτού νομιμοποιεί τα συμφέροντά της νομοθετώντας όπως την βολεύει. Φαίνεται, όμως, πως ακόμα κι αυτός ο φερετζές πολλές φορές τής πέφτει βαρύς κι επιχειρεί διά συνταγματικών ακροβασιών να τον παρακάμπτει, μετατρέποντας εν τέλει το ίδιο το πολίτευμα που αυτή θέσπισε σε πουκάμισο αδειανό. Δείτε τι συμβαίνει τώρα: από τη μία η κυβέρνηση έχει επαναφέρει την κοινωνική δραστηριότητα σχεδόν σε όλους τους τομείς, αλλά κρατά τη Βουλή και τα πανεπιστήμια- κατ' εξοχήν προνομιακό πεδίο τής ελεύθερης σκέψης- ακόμα αλυσοδεμένα με μέτρα καραντίνας...

Η κυβέρνηση φέρνει νομοσχέδια που προκαλούν δικαίως έντονες κοινωνικές αντιδράσεις- πτωχευτικός, πανεπιστημιακή αστυνομία, συνεπιμέλεια, εργασιακό, εκλογή τοπικών αρχόντων με 42% στον πρώτο γύρο, πρωτόκολλα συνεργασίας με Βόρεια Μακεδονία-, ακόμα και στο εσωτερικό τής ΝΔ, αλλά οι βουλευτές έχουν εκχωρήσει την ψήφο τους στους γραμματείς των Κοινοβουλευτικών τους Ομάδων. Ελαχιστοποιεί, δηλαδή, τον κίνδυνο διαρροών κατά τις ψηφοφορίες υποτιμώντας και τη διάκριση εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας. Την ίδια ώρα και σε ένα άλλο επίπεδο, συνεχίζει το πογκρόμ σε βάρος ειρηνικών καταλήψεων και με βαθύ πολιτιστικό χαρακτήρα, όπως του θεάτρου "Εμπρός", ενώ το οργανωμένο έγκλημα δρα ανενόχλητο...

Κοντολογίς, όπως συνέβη και την προηγούμενη δεκαετία με αφορμή την οικονομική κρίση, η ΝΔ έχει μετατρέψει σήμερα μια υγειονομική κρίση σε κρίση τής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Το μεγαλύτερο δυστύχημα είναι πως έχει καταφέρει να πείσει σημαντικό κομμάτι τού πληθυσμού πως δεν γίνεται διαφορετικώς και σε αυτό, βεβαίως, ευθύνεται και η κυβερνώσα Αριστερά με την αποτυχία τού πρώτου εξάμηνου του 2015... 

Όπως κι αν έχει, το ζητούμενο δεν είναι απλώς η επιστροφή στην πρότερη κοινοβουλευτική κανονικότητα, η οποία εν έτει 2021 είναι ξεπερασμένη, αλλά η επέκταση της λαϊκής συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων. Όταν, όμως, και η Αριστερά λαμβάνει δειλές πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση πώς να περιμένουμε τέτοιου είδους θεμελιακές μεταρρυθμίσεις από τη δεξιά; Γι' αυτό και ουδείς είναι αθώος στη δημοκρατική μας κατρακύλα...