Ένας μαστουρωμένος λαός είναι το ίδιο επικίνδυνος με ένα λαό χαρμάνηδων...

Η δεξιά είναι πολλά που απεχθάνεται στα λόγια, αλλά στην πράξη έτερα ποιεί. Για παράδειγμα, μισούσε τη Συμφωνία των Πρεσπών, ωστόσο τώρα την τιμά και τη σέβεται, έστω κι αν έχει μια δυσκολία στο να προφέρει το όνομα της "γειτονικής χώρας". Φαίνεται πως το "Βόρεια Μακεδονία" είναι δυσπρόφερτο για τους αρίστους τού Χάρβαρντ που θέλουν τα διδακτορικά μόνο για πάρτη τους. Ομοίως, η δεξιά μισεί το κράτος- πατερούλη, αυτό όμως υιοθετεί όταν είναι να αναλάβει τα χρέη που αφήνει πίσω του ο καπιταλισμός ή όταν είναι να επιβάλει στην κοινωνία τα χρηστά της ήθη...

Το ίδιο συμβαίνει και με τη φαρμακευτική κάνναβη, η οποία μέχρι πριν τρία χρόνια ήταν μπάφος και τώρα έγινε επενδυτική ευκαιρία. Δεν είμαι σύμφωνος με το κράτος να προωθεί οποιοδήποτε ναρκωτικό. Όταν, όμως, έχουμε συμφωνήσει ως κοινωνία πως το αλκοόλ μπορεί να διατίθεται ελεύθερα είναι υποκριτικό να χρησιμοποιούμε όλη μας την αυστηρότητα για το χασίς ή άλλα μαλακά ναρκωτικά. Μοιάζουμε με τους κρεατοφάγους που χαϊδεύουν τις αγελάδες και τα πρόβατα που νωρίτερα ή αργότερα θα καταλήξουν στο πιάτο τους...

Ο άνθρωπος έχει πολλά αναφαίρετα δικαιώματα, ένα από τα οποία είναι και της αυτοκαταστροφής. Ναι μεν το κράτος ή κάποιος άλλος δεν έχει δικαίωμα να του το υποκινήσει, αλλά το υποψήφιο θύμα πρέπει να έχει και τη δυνατότητα να αυτοκαταστραφεί αν το επιθυμεί. Γι' αυτό και η χρήση τής κάνναβης ή και πιο σκληρών ναρκωτικών πρέπει να νομιμοποιηθεί. 

Με όρια, μέτρα και, κυρίως, απαγόρευση της διαφήμισής τους, αλλά οι απαγορεύσεις, όσο αυτές διαρκούν, στρέφουν περισσότερο κόσμο προς την αποχαύνωση από αυτούς που τους αποτρέπουν από το να υποταχθούν σε αυτές. Όπως δεν μας ωφελεί ένας λαός μαστουρωμένων, με τον ίδιο τρόπο είναι επικίνδυνος κι ένας λαός χαρμάνηδων...