Με αντιπολίτευση Ζαμπούνη δεν πας μακριά...

Καλά κάνουν στο ΣΥΡΙΖΑ και προβάλλουν το τελευταίο ευρωβαρόμετρο, το οποίο, σε αντίθεση με τις καλοπληρωμένες ερωτήσεις των ελληνικών δημοσκοπήσεων, είναι κόλαφος για την κυβέρνηση. Μόνο που προσεκτικότερη ανάλυσή του θα έπρεπε να χτυπήσει πολλά καμπανάκια και στην αξιωματική αντιπολίτευση. Κι αυτό γιατί η απαισιοδοξία για το μέλλον και η αμφισβήτηση των θεσμών δεν αφορούν μόνο το Μαξίμου, αλλά και την Κουμουνδούρου...

Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα και μειονέκτημα σε σχέση με το 2015, το οποίο είναι ένα και το αυτό, έχει κυβερνήσει. Από τη μία, διαθέτει πλέον την κυβερνητική εμπειρία που θα του επιτρέψει να μην επαναλάβει λάθη τού παρελθόντος που του στοίχισαν. 

Από την άλλη, όμως, η διάψευση προηγούμενων προσδοκιών τον δυσκολεύει στο να γίνει ο καλός αγωγός τής ελπίδας που έχει ανάγκη ο λαός. Αν το 2015 ήταν υποχρεωμένος να πείσει μία φορά για το ρεαλιστικό των προτάσεών του, τώρα είναι δέκα φορές και παραπάνω...

Οι ψευδαισθήσεις τής πρώτης περιόδου, ιδίως του πρώτου εξάμηνου του 2015, έχουν δημιουργήσει στο ΣΥΡΙΖΑ και στον πρόεδρό του μια ολοφάνερη αντιπολιτευτική συστολή. Φοβούμενοι μήπως τους χαρακτηρίσουν λαϊκιστές έχουν χαμηλώσει τους τόνους πολύ περισσότερο του αναγκαίου... 

Η χώρα μας, για παράδειγμα, είναι εδώ και πολύ καιρό πρωταθλήτρια σε νεκρούς, αναλογικώς του πληθυσμού της, στην Ευρώπη, αλλά στην Κουμουνδούρου επιμένουν να αντιπολιτεύονται προγραμματικά την ώρα τού χαλασμού, αντί να αποδίδουν ευθύνες και να ζητούν να πέσουν κεφάλια. Φυσικά και δεν είναι λάθος να έχεις πρόγραμμα και να το προβάλλεις, όταν όμως βιώνουμε μια τραγωδία κάποιος φταίει γι' αυτή. Όταν συνεπώς επιτρέπεις σε αυτούς που σε έριξαν από την εξουσία για τους 100 νεκρούς στο Μάτι να τους αντιπολιτεύεσαι με το γάντι για τους 11.000 και βάλε νεκρούς τού κοροναϊού δεν είσαι τζέντλεμαν, είσαι πολιτικώς ανόητος κι άχρηστος, εν τέλει, για όσους προσδοκούν σε άλλες, πιο φιλολαϊκές πολιτικές...