Οι καλοί, οι κακοί και οι εθελότυφλοι...

"Όσοι δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας", είχε πει κάποτε ο Τ. Μπους, θέτοντας και τα σύνορα του μανιχαϊσμού που χαρακτηρίζει μια κουλτούρα που χωρίζει τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς, που βλέπει μόνο δύο χρώματα, το άσπρο και το μαύρο. Αυτό συμβαίνει και σήμερα: πρέπει, σώνει και καλά, να είσαι 100% με την Ουκρανία και τη Δύση γιατί σε διαφορετική περίπτωση είτε είσαι αφελής φιλορώσος είτε έχεις ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό που γεμίζει με ρούβλια. Πρόκειται για τη ρητορική τού ακραίου κέντρου των "μένουμε Ευρώπη" που μάλλον κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια...

Στο όνομα της απερίφραστης καταδίκης μιας ακόμα ιμπεριαλιστικής εισβολής θα πρέπει να καταπίνουμε αμάσητη κάθε ακραία ενέργεια της άλλης πλευράς, όπως η φίμωση φιλορωσικών ΜΜΕ. Λες και στην Ελλάδα ειδικώς έχουμε χορτάσει ανεξάρτητη κι αντικειμενική δημοσιογραφία και προσβάλλει την ευθυκρισία μας το Sputnik ή το Russian Today. Ή λες και πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας στο ότι η Ουκρανία σπρώχτηκε από τους Δυτικούς στην ενσωμάτωσή της στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ και στη δύσκολη στιγμή την έχουν αφήσει στην ουσία να τα βγάλει πέρα μόνη της...

Υπερασπιστές των πανανθρώπινων αξιών δεν είναι εκείνοι που βλέπουν τις παραβιάσεις τους όταν θύτες τους είναι μόνο οι Ρώσοι ή μόνο οι Δυτικοί. Αποδεικνύεται, απλώς, το μέγεθος της υποκρισίας τους. Γι' αυτό και χρήσιμο είναι όταν για μια ακόμα φορά χωριζόμαστε σε ρωσικό, αγγλικό, γαλλικό ή αμερικανικό κόμμα να αναγνωρίζουμε ότι η απόσταση της πραγματικότητας από την προπαγάνδα ή τις θεωρίες συνωμοσίας δεν είναι ποτέ τόσο ευδιάκριτη όσο θέλουμε να πιστεύουμε για να διατηρούμε τον εγκέφαλό μας σε μόνιμη ύπνωση...