Μακριά από μένα κάθε ηρωοποίηση κομμάτων και προσώπων που διέπονται από ρατσισμό, εθνικισμό κι άλλες πολιτικές ασθένειες αυτού του είδους. Με ανησυχεί, όμως, βαθύτατα που για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση αποκλείονται κόμματα από την εκλογική διαδικασία, έστω κι αν δεν θα ήθελα επ' ουδενί να αποκτήσουν κοινοβουλευτική παρουσία. Ο αποκλεισμός δεν μπορεί παρά να είναι η εξαίρεση της εξαίρεσης και η εργαλειοποίηση της δικαστικής εξουσίας και σε αυτήν την περίπτωση μόνο περισσότερες πληγές ανοίγει στο πλασίμπο της δημοκρατίας που ζούμε...
Με το να αποκαλέσω τον Κ. Μητσοτάκη πανούργο, δολοπλόκο κι επικίνδυνο για τη δημοκρατία δεν λέω κάτι καινούριο ούτε κάτι που δεν αληθεύει. Αναρωτιέμαι, όμως, αν έκανε όσα έκανε στην πρώτη τετραετία πόσο περισσότερο θα ασελγήσει στο κράτος δικαίου σε μια δεύτερη.
Και, πολύ περισσότερο, αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατό οι αυτοαποκαλούμενοι προοδευτικοί τής ελάσσονας αντιπολίτευσης να επιμένουν ακόμα στο αφήγημα "τι Μητσοτάκης τι Τσίπρας". Κι ακόμα πιο πολύ αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατό κάποιοι να πιστεύουν ότι είναι προτιμότερο να έχουμε πρωθυπουργό Μητσοτάκη αρκεί να είναι στη Βουλή και το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ 25 από το να έχουμε μια προοδευτική κυβέρνηση που θα βάλει τέλος στον ασύστολο βιασμό τής δημοκρατίας που βιώνουμε σήμερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου