Ο Κυριάκος ακούει την κοινωνία, ρωτήστε και τον Ανδρουλάκη...

Δεν βρισκόμαστε στο 1961. Η δεξιά δεν χρειάζεται πλέον να επιστρατεύσει και τα δέντρα για να κερδίσει εκλογές. Μπορεί, για παράδειγμα, να αξιοποιεί ένα παράνομο λογισμικό τύπου Predator ή να αλιεύει προσωπικά δεδομένα των πολιτών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τύπου Cambridge Analytica, μέσω και Ισραηλινών πρακτόρων. Το να έχεις, συνεπώς, εκλογικούς αντιπροσώπους σε κάθε εκλογικό τμήμα δεν διασφαλίζει το fair play όταν ο αντίπαλός σου ελέγχει το βαθύ κράτος, τη δικαιοσύνη και τα ΜΜΕ...

Αυτό το, εν πολλοίς, στημένο ματσάκι μπορεί να το κερδίσει κάποιος που ήταν ή και είναι ακόμα παρακολουθούμενος κι ενδεχομένως εκβιαζόμενος; Κάποιος που ίσως να έχει σκελετούς στη ντουλάπα του που αφορούν την προσωπική του ζωή αλλά μπορεί και να εμπίπτουν και σε άρθρα τού Ποινικού μας Κώδικα; Κάποιος που μέχρι πρότινος έλεγε στο λαό πως είναι σοσιαλδημοκράτης, αλλά δεν είχε και δεν έχει πρόβλημα να συνεργαστεί με την πιο νεοφιλελεύθερη, ακραία κι αυταρχική δεξιά τής μεταπολίτευσης;...

Ή μπορεί να το κερδίσει κάποιος που το έχει κερδίσει και στο πρόσφατο παρελθόν κι ο οποίος έχει αποδείξει ότι δεν έχει σκελετούς στη ντουλάπα του, όσο κι αν την έχουν ξεψαχνίσει οι αντίπαλοί του; Κάποιος που πάντοτε είχε μονομέτωπο με τη δεξιά και που δεν μπήκε ποτέ ούτε καν στη σκέψη να συνεργαστεί μαζί της; Τα διλήμματα είναι υπαρκτά, υπαρκτότατα, αλλά αντί κάποιοι να αγωνίζονται για να σπάσει η αυτοδυναμία τής πιο φαύλης δεξιάς που θέλει να συνταγματοποιήσει ακόμα και την ιδιωτικοποίηση του νερού πολεμούν, παριστάνοντας  μάλιστα τους προοδευτικούς, εκείνους που το κάνουν...